Recap Elfsteden Estafetteloop 2018
Artikel is geplaatst door Petra op 11 juni 2018
Wow. Wow wow wow. Daar zit ik nu dan. Maandagochtend, 09.30 uur. Ik heb zojuist een uurtje of 10 geslapen. Mijn kuiten zijn wat pijnlijk, maar voor de rest voel ik me redelijk fit. Het zit erop. Ik had er zo lang naar uitgekeken en nu is het alweer voorbij. Het duurde lang en toen ging het opeens heel snel. Ergens in september plaatste ik een oproepje op Instagram, dat ik met een groep meiden de Elfsteden Estafetteloop wilde gaan lopen. Dit heb ik geweten. Binnen een uur hadden we een whatsappgroep en de afgelopen 9 maanden hebben we met elkaar naar dit doel toegewerkt. En opeens, of zo voelde het in ieder geval, was het 9 juni, en stonden we aan de start in Friesland. Wát een weekend. Ik probeer jullie mee te nemen in ons weekend, ons enthousiasme en onze ervaringen.
Dit wordt denk ik mijn langste blog ooit.
Zaterdag 9 juni | 12.00 uur
Na een ochtend vol tassen pak stress (nee, dit viel eigenlijk wel mee, ik had het meeste vrijdag al gedaan haha), en een lange rit naar Friesland zijn we er dan eindelijk. Björn (een van onze lieve chauffeurs dit weekend), Dagmar en ik hebben vast een busje opgehaald in Drachten en rond 12 uur arriveren we in Akkrum, waar we verzamelen bij Bonny. Hier kunnen we ons met elkaar voorbereiden op de start en nog even genieten van een heerlijke pastamaaltijd, die Emma en Bonny voor ons geregeld hebben. Silvia deelt als een ware Oprah nog even alle goodybags uit en we kunnen naar Leeuwarden! Oh my, wat is dit spannend!
17.00 uur
We halen ons startpakket op bij de Decathlon. Er is een kleine wijziging in de route, maar dit moet goedkomen, besluiten we. De busjes zijn geinstalleerd. Onze chauffeurs (Hans en Björn) zijn er klaar voor en we doden wat tijd tot de start. De zenuwen nemen toe. Gaan we dit redden? En binnen de tijd? We lachen wat schamper als de mevrouw bij de Decathlon ons nog wil gaan uitleggen wat er gebeurd als je te vroeg bent, want… ‘dat gaat ons écht niet gebeuren hoor’… Ilona wordt nog even voor een camera gezet en voor de hele Friese natie vertelt zij nog wat over ons avontuur. Laat het maar gaan beginnen!
18.00 uur
We staan er klaar voor… in het startvak! Als 3e team mogen wij om 18.04 uur gaan beginnen aan onze tocht! Mirjam gaat voor ons beginnen met de allereerste shift, en als een pijl uit de boog schiet ze weg bij het startschot. Lekker tempo Mir! Dagmar en Els gaan mee op de fiets en zo is Girls Run 11Steden van start gegaan! De zenuwen in bus 2 zijn nog flink aanwezig, zij hebben pas rond 20.00 uur hun eerste shifts en moeten dus even wachten…
19.00 uur
We gaan als een speer en liggen voor op schema. Silvia, Marjolein en Ilona doen hun eerste shift op hoog tempo en we wisselen veel eerder dan gepland! Adrenaline tot de max!
20.00 uur
Mijn eigen eerste shift gaat beginnen. Ik ga 2x 2 kilometer doen met Emma, Joanka gaat ons vergezellen op de fiets. Ik loop als eerste en ik voel een enorme rush. We lopen richting Sneek, passeren andere lopers en alles van de voorbereiding lijkt eruit te komen. Ik loop al kletsend een tempo van 5’10 en verbaas mezelf compleet. Ik weet heus wel dat ik dit tempo niet de heel 24 uur ga volhouden in mijn shifts, maar dit voelde wel heel chill en makkelijk. Mijn tweede 2 kilometer gaat in hetzelfde tempo en ook Emma loopt in rap tempo. In onze 8 kilometer winnen wij 10 minuten op het beoogde schema. We gaan als een speer en zijn maar wát trots op onszelf. Op kilometer 28 tikken we af en beginnen Joanka, Tanja en Bonny aan hun eerste kilometers!
21.00 uur
In IJlst hebben de mensen die niet aan het lopen zijn even een snelle koffie, thee en plasbreak bij een lieve nicht van Bonny! Zo lief dat we even onze thermosflessen mogen vullen, naar een fatsoenlijk toilet kunnen en nog stroopwafels meekrijgen. Fijn, al deze gastvrijheid! Ondertussen gaan Joanka, Tanja en Bonny ook vol gas, pakken nog 2 stempelposten mee, en liggen we bij de volgende wissel 35 minuten voor op schema….
22.00 uur
We staan op een heel mooi wisselpunt, aan een haventje en genieten van alles om ons heen. We cheeren voor andere teams, kletsen met medelopers en wat is het Friese landschap toch mooi! Mirjam, Dagmar en Ilona beginnen aan de eerste lange shift. Busje 2 gaat zich klaarmaken voor de nacht….
23.00 uur
Terwijl bus 1 aan de nightshifts begint, begint het klaarmaken van busje 2 voor de nacht bij de McDonalds in Sneek. We besluiten dat het fijn is om even de bus uit te zijn en gewoon even ergens te kunnen hangen. Van slapen is voorlopig toch geen sprake, en volgens de planning hoeven onze eerste lopers pas rond 03.00 uur uur weer te lopen. Dus dan maar even zitten, telefoons opladen, koffie en thee (en een hamburger voor Emma) scoren en even een sanitaire stop maken!
0.00 uur
Bus 2 vertrekt richting hun standpunt, waar ze de nacht gaan doorbrengen. We installeren ons bij een weiland vol met schapen. We hebben onze eerste ervaringen met wildplassen én met buurtbewoners die toch eens even polshoogte komen nemen, want ‘het is toch een beetje gek dat jullie hier op dit tijdstip staan.’ Eh ja, weten we…. De lopers van bus 1 gaan snel en wij besluiten wat slaap te gaan pakken, en om 01.30 uur een wekker te zetten, zodat we ruim op tijd zijn voor de wissel…
01.00 uur
Hoe we ons ook verdeeld hebben over de bus, slapen lukt niet. Emma besluit wat Duitse hits aan te zetten en we maken er maar wat gezelligs van. TeamNoSleep gaat het wel redden. De lopers van bus 1 liggen inmiddels nog ruimer voor op schema (minuutje of 40) dus wij besluiten onze maaltijden te gaan pakken en ons klaar te gaan maken voor onze nightshift…
Zondag 10 juni | 02.00 uur
De lopers van bus 1 zijn al bijna klaar. Bonny en Tanja staan klaar voor hun eerste nightshift en ik ga mee met de fiets. Omdat het bepaald niet warm is, heb ik me inmiddels aangekleed als sneeuwpop. Koud ga ik het in ieder geval niet krijgen!
03.00 uur
We wisselen en Emma, Joanka en ik beginnen aan onze nightshift. Met z’n drieen gaan we 24 kilometer afleggen, waarna we onze medelopers weer zullen gaan treffen in Bolsward. Om het niet te koud te krijgen (weinig tijd om aan te kleden) en het tempo erin te kunnen houden, besluiten we na een kilometer telkens al te wisselen. We maken nog een klein ommetje door een grasland (iets met Emma en de fietsnavigatie), maar zitten er verder goed in. Helaas begint de knie van Emma op te spelen en ervaart ze met de kilometer meer last.
04.00 uur
Terwijl bus 1 lekker aan het tukken is, zijn wij aangekomen bij het 2e controlepunt en worden stil gezet. We zijn te snel. Seriously? We snappen er helemaal niets van. De organisatie zet ons 20 minuten stil omdat we te ver voorliggen op het schema en anders te vroeg gaan finishen. In gesprek met andere teams horen wij dat sommige teams zelfs voor 1 à 1,5 uur stil zijn gezet op dit punt. We zijn boos en voelen onbegrip. We hebben geen kleding bij ons om 20 minuten stil te staan, hier waren we totaal niet op voorbereid. We leggen ons met moeite hierbij neer en wachten. Emma’s knie is te veel gaan opspelen en Joanka en ik besluiten de shift samen af te gaan maken. Tanja wordt door de bus 4 kilometer voor het wisselpunt gedropt en vangt ook wat kilometers op…
05.00 uur
We besluiten niet meer vol gas te gaan. Nog steeds wat ontdaan bij het wisselpunt, en we hebben door dat voor gaan lopen op ons schema totaal geen zin heeft. Dan maar een tempo pakken wat we fluitend doen en genieten van het landschap. Het landschap is mooi. De zon komt op en de ochtend gaat echt weer beginnen.
06.00 uur
Tanja sluit zich aan voor haar stukje in onze shift. Fijn om elkaar zo op te kunnen vangen. Bus 1 is er weer klaar voor en gaat weer wat kilometers maken en wij mogen even bijkomen!
07.00 uur
Bus 2 rijdt ondertussen even naar Akkrum om hier Coen (de vriend van Emma) op te halen. Coen gaat het tweede deel met ons rijden. We maken even een kleine stop bij Bonny, om te plassen, eten, koffie en thee te scoren en Bonny’s kledingkast te plunderen, want sommigen hadden toch niet voldoende warme kleding mee. Ik was in ieder geval erg blij met Bonny’s dikke trui!
08.00 uur
We doen een mini powernap (15 minuten, mijn enige slaap tijdens deze estafette) in de bus, terwijl we naar het wisselpunt in Harlingen rijden. Silvia belandt ondertussen bij de EHBO. Ze heeft teveel last van open blaren en laat zich behandelen. Er wordt ondertussen door de lopers een prachtige route langs de zee gelopen. Ondanks de vermoeidheid en het slaapgebrek blijft het volop genieten!
09.00 uur
Bus 2 staat bij wisselpunt Franeker, waar het inmiddels weer volstaat met lopers die stilgezet zijn. Wederom heeft de organisatie besloten dat je (even) moet wachten, als je te snel loopt. Ons team overkomt dit gelukkig niet. Wij mogen meteen door. Ik ga zelf van start in mijn volgende shift. Mijn benen voelen stram en elke keer als ik loop moet ik opnieuw een paar honderd meter gebruiken om los te lopen. Toch loop ik mijn kilometers nog steeds vrij makkelijk in 6’00 uur, waarmee ik mezelf verbaas. Het mooie vind ik trouwens dat iedereen zichzelf aan het verbazen en overtreffen is. Zo mooi hoe we dit met elkaar doen.
10.00 uur
De route is prachtig, ook al doen de kilometers af en toe pijn. Het is doorbijten hier en daar, maar de route met de mooie dorpjes, loopjes langs het water en zelfs 2 high-fivende kindjes maakt veel goed! Voor de niet lopers worden er ondertussen door een lieve vriendin van Bonny broodjes, koffie en thee bezorgd! Doet ons goed, al die goede zorgen onderweg!
11.00 uur
Silvia heeft teveel last van haar blaren en de wonden die dit gemaakt heeft en kan helaas niet meer verder lopen. De lopers van bus 1 verdelen haar kilometers en Silvia gaat verder mee op de fiets. Ook de fietsers blijven erg belangrijk, want er moet genavigeerd worden!
12.00 uur
We hebben een mooi wisselpunt gevonden, de zon schijnt en we hebben onze kleedjes in het gras neergelegd. We picknicken, juichen alle andere teams toe en wachten op de wissel tussen bus 1 en bus 2. Bonny en ik gaan hier van start voor 2x 2,5 kilometer. We lopen 2x 2 kilometer voor onszelf, en 2x 500 meter voor Emma. Dit blijkt ook de manier om elkaar er doorheen te slepen, want de kilometers worden zwaarder en de benen raken vermoeid. Maar ‘nog 500 meter voor jezelf en dan 500 meter voor Emma’ geeft vleugels. We lopen langs het water richting Dokkum en het zonnetje schijnt. Wat een cadeautje!
13.00 uur
We vervolgen onze weg richting Dokkum, waar ook Tanja en Joanka 2x 2,5 kilometer zullen gaan lopen. Nog steeds in het zonnetje, en nog steeds genieten! En Emma doet ondertussen even een powernapje ?
14.00 uur
We wachten voorbij Dokkum op de buswissel. De zus en moeder van Ilona komen ons ondertussen verblijden met warme poffertjes. Oh, wat is een warme maaltijd opeens fijn! Joanka en Tanja arriveren eerder dan gepland, door een omleiding in Dokkum missen we een gedeelte van de route (dit was gepland hoor haha), en we zien dat we alweer flink op ons schema voorliggen. Gelukkig komt er nu geen punt meer waar we stilgezet kunnen worden, want ons laatste mikpunt is Leeuwarden!
15.00 uur
De shifts worden korter, wat fijn is ook. Iedereen is moe. Alleen Ilona loopt nog als een springkip rond te stuiteren en ziet eruit alsof ze zo nog fluitend een halve marathon zou kunnen lopen. De wissel van bus 1 was precies op tijd en zij beginnen aan hun laatste kilometers richting de finish!
16.00 uur
De route voor bus 1 zit erop, bus 2 gaat nu de laatste kilometers maken. Ieder loopt nog 2,5e kilometer en dan zijn we er. Coen heeft ontdekt dat we langs hét Elfsteden monument gaan komen en we besluiten hier even te stoppen om een busfoto te maken. Nu we toch langs dit mooie punt komen en we tijd genoeg hebben, kunnen we net zo goed die foto even scoren!
16.45 uur
We zijn in Leeuwarden. Het wachten is op Joanka en Bonny die hun laatste kilometers maken. We verzamelen met elkaar en gaan als team hand in hand te finish over. De ontlading is groot. We hebben het gedaan. Als team. Ik kan niet beschrijven hoe trots ik op iedereen ben.
We kijken toe hoe de laatste teams binnenkomen. We lachen. We huilen. We knuffelen. We springen. We dansen. We staan verbaasd om ons heen te kijken. We scoren foto’s. We juichen. Het is een groot, bizar feestje en ik geniet enorm. We vallen niet in de prijzen (maar dat hadden we ook niet verwacht), maar we ontvangen wel onze grootste trots: het Elfsteden kruisje! Wat is ‘ie mooi!
En ook al heb ik wel eens betere medaillefoto’s gehad (mijn haar zit alle kanten op, de vermoeidheid is van mijn hele gezicht af te lezen, maar wat wil je na ruim 26 kilometer in 23 uur tijd, zonder slaap…), wat ben ik trots op die foto met onze volle stempelkaart en de medaille die we zó verdiend hebben!
18.00 uur
Daar zitten we dan. Weer bij Bonny thuis. 24 uur geleden begon het, en nu zit het erop. Lieve vrienden van Bonny hebben voor een warme maaltijd voor ons gezorgd, die op ons staat te wachten als we weer in Akkrum arriveren. We hebben in totaal anderhalf uur sneller gelopen dan onze verwachting was. Wat ben ik trots op iedereen… Iedereen heeft zichzelf zo overtroffen, zó mooi! Zoveel liefde voor deze onwijs toffe groep meiden! Jullie zijn toppers, stuk voor stuk!
Verder wil ik nog heel graag alle lieve vrienden en familie van Bonny bedanken die voor maaltijden, koffie, thee en sanitaire stops hebben gezorgd. Bedankt ook aan de zus en moeder van Ilona voor de poffertjes en de support. Thanks aan alle lieve familieleden en vrienden die zijn komen supporten, berichtjes hebben gestuurd en ons gesteund hebben. En thanks aan Coen, Hans en Bjorn die 24 uur met een groep enthousiaste meiden door Friesland hebben gecrosst. Zonder jullie hadden we dit niet gered!