Artikelen

De route liep via Emmen in oostelijke richting en bij Zwartemeer werd de grens met Duitsland gepasseerd. Door het heerlijke loopweer – droog, weinig wind en een temperatuur van circa 12 graden- kon de hele nacht in korte broek en korte mouwen gelopen worden. Na bijna 60 kilometer (03.00 uur) was het de beurt weer aan team A om het stokje over te nemen. Omdat de organisatie wilde dat elk team ongeveer gelijk zou finishen moesten we hier (en ook bij het volgende wisselpunt) bijna een uur wachten tot de langzamere teams binnen waren. Vanaf dit moment werd het parcours heuvelachtig en kostte het de lopers meer moeite om de kilometers af te leggen. Een aantal keer kwamen we stukken tegen met een stijgingspercentage van meer dan 15%! Hoewel dit voor de lopers al zwaar was, moesten de fietsers hier afstappen om boven te komen. De laatste wissel was zaterdagmorgen om 10.45 uur waar team B de resterende 55 kilometer zou gaan lopen. De vermoeidheid, wat pijntjes hier en daar en het glooiende parcours maakten deze laatste kilometers pittig. Na ongeveer 20 uur hardlopen kwamen we in Bad Laer aan en werd de laatste kilometer gezamenlijk gelopen. Na de gebruikelijke high fives en felicitaties kregen we van de organisatie de welverdiende medailles omgehangen. Toen volgde al snel het eerste biertje en even later bleek dat we als tweede geëindigd waren in deze Hondsrug Trail Estafette!

Het was wederom een fantastische ervaring en vooral een heel gezellig weekend!

Hondsrug Trail Estafette 2014

Artikel is geplaatst door Atletiek Klub Uithoorn op 20 juni 2014

Afgelopen vrijdagmiddag 9 juni begonnen 12 atleten van de Atletiek Klub Uithoorn aan de Hondsrug Trail Estafette. Dit is een estafetteloop van circa 226 kilometer van Schipborg in Drenthe naar Bad Laer in het Teutoburgerwoud in Duitsland.

Hoewel er op tijd vertrokken was vanuit Uithoorn, zorgde de drukte op de weg ervoor dat we pas om 17.50 uur in Schipborg arriveerden. Omdat het startschot om 18.00 uur zou klinken was er nog net genoeg tijd om de veters vast te maken en de startnummers op de fiets en auto’s te bevestigen. Team A begon dit avontuur en hierin zaten Anne-Marie Fontijn, Harry Langeveld, Hans Mooij, Atie van Oostveen, Wil Voorn en Walter Zuijderduin. De gehele route was er constant één loper actief die begeleidt werd door twee fietsers. Deze fietsers zorgden ervoor dat de juiste route gevolgd werd en dat de loper veilig kon lopen mede door de extra verlichting. De andere drie teamleden zaten in de auto die telkens twee kilometer vooruitreed tot het volgende wisselpunt. Om 22.10 uur (na circa 45 kilometer) werd het stokje overgenomen door team B die een groot deel van de nacht voor hun rekening zou nemen. Dit team bestond uit: Huub Jansen, Theo van Rossum, Eric ten Veldhuis, Baukje Verbruggen, Karin Versteeg en Hans Versteeg.

De route liep via Emmen in oostelijke richting en bij Zwartemeer werd de grens met Duitsland gepasseerd. Door het heerlijke loopweer, droog, weinig wind en een temperatuur van circa 12 graden- kon de hele nacht in korte broek en korte mouwen gelopen worden. Na bijna 60 kilometer (03.00 uur) was het de beurt weer aan team A om het stokje over te nemen. Omdat de organisatie wilde dat elk team ongeveer gelijk zou finishen moesten we hier (en ook bij het volgende wisselpunt) bijna een uur wachten tot de langzamere teams binnen waren. Vanaf dit moment werd het parcours heuvelachtig en kostte het de lopers meer moeite om de kilometers af te leggen. Een aantal keer kwamen we stukken tegen met een stijgingspercentage van meer dan 15%! Hoewel dit voor de lopers al zwaar was, moesten de fietsers hier afstappen om boven te komen.

De laatste wissel was zaterdagmorgen om 10.45 uur waar team B de resterende 55 kilometer zou gaan lopen. De vermoeidheid, wat pijntjes hier en daar en het glooiende parcours maakten deze laatste kilometers pittig. Na ongeveer 20 uur hardlopen kwamen we in Bad Laer aan en werd de laatste kilometer gezamenlijk gelopen. Na de gebruikelijke high fives en felicitaties kregen we van de organisatie de welverdiende medailles omgehangen. Toen volgde al snel het eerste biertje en even later bleek dat we als tweede geëindigd waren in deze Hondsrug Trail Estafette !

Het was wederom een fantastische ervaring en vooral een heel gezellig weekend!

Wat hebben ze een super mooie route gemaakt

Artikel is geplaatst door Dollardstad  in oktober 2014

Teamcaptain Gert, Janet, Kea, Gea, Sylvia, Mirjam, Stephan (ook wel bekend als Steven) Jolanda en Dita. Op vrijdag 3 oktober 2014 was het dan eindelijk zover.

Na een hele dag onrustig heen en weer lopen, tas inpakken, uitpakken, vervolgens weer inpakken werden we aan het eind van de middag door onze teamcaptain opgehaald. Gelukkig pasten al onze tassen en proviand in de bus. Op naar Schipborg, Drenthe waar we nog even heerlijk buiten bij het water een kop koffie konden drinken. Wat hadden we een geluk met het weer, het was windstil en het zonnetje scheen nog heerlijk. Om 18.40 uur ging Sylvia op de fiets en Jolanda lopend van start. Wij snel naar de bus om naar het wissel punt te rijden. Het begon goed, niks aan de hand. Maar daar kwam snel verandering in. In het wel zeer, zeer donkere bos, zo donker heb ik het nog nooit gezien, en in combinatie met mist banken kwamen Dita en ik (Kea) in de problemen. Je kon zelfs met de lampen niet zien waar het pad liep, ons fietsnavigatie bleef niet goed hangen, en bij het recht zetten was de route weg gevallen. HELP !!!!

Je zag en hoorde helemaal niemand , we wisten niet meer of we rechts of linksaf moesten. Tot onze schrik werkten de portofoons ook niet. Daar sta je dan in het zeer, zeer donkere bos waar je niets of niemand ziet of hoort. Gelukkig bleef onze teamcaptain altijd rustig en koelbloedig en heeft hij ons na een half uur rondrijden gevonden, pfffff wat een opluchting. Op naar de dierentuin van Emmen daar was ook het eerste checkpoint . Gelukkig hoorden wij dat alle teams verkeerd liepen en waren verdwaald in het bos. Vol goed moed gingen wij weer verder. Op de fiets was het fris en moest je een warme jas aan maar de hele nacht konden wij in een T-shirt en korte broek lopen, dat is toch wel bijzonder in oktober. Helaas zijn er nog een aantal van ons eliteclubje verdwaald, het werd zo echt een spannende tocht. Onze doelstelling om binnen 24 uur 237 km af te leggen hebben we helaas niet gehaald. Bij checkpoint 3 moesten we nog 60 km afleggen. We zijn eerst nog gaan lopen maar gingen helaas weer verkeerd. Wij wilden steeds een andere route lopen. Onze teamcaptain heeft toen besloten om met de bus verder te gaan. Dat was een goede beslissing. Toen wij ’s morgens onze lampjes in de tas deden zei ik, die hebben we niet meer nodig. Als dat wel het geval is dan doen wij iets niet goed. Als we de tocht wouden uitlopen zouden we pas tegen 20.00 uur in het donker over de finish komen. Maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben ontzettend veel gelachen en genoten, van mekaar, van de gezamenlijke plaspauzes achter de bomen, struiken en in de berm, van de zelfgemaakte eierkoeken van Stephen, (we wachten op het recept), van de goede chauffeurskunsten van Gert en Stephen, van het mooie weer, van een mooie sterrenhemel, een lasershow in Duitsland en van een prachtige omgeving.

Wat hebben ze een super mooie route uitgezocht. Op naar de volgende estafette en deze doen we in juni 2017 zeker nog een keer over.

Hondsrug Trail Estafette, een impressie

Artikel is geplaatst door Delta Lloyd Running Team in oktober 2014

237 km was ons voorspeld. Dat werden er een paar kilometer meer, maar ach… op die afstand maakt dat ook niet veel meer uit. Bad Laer, dat zou het helemaal worden! Dat is het absolute eindpunt van de zware Hondsrug Estafette waarvoor zeven leden van het Delta Lloyd Running Team (DLRT) zich al maanden geleden hebben ingeschreven.

Onder leiding van Leo 240 kilometer lang rennen en fietsen met een minimale snelheid van 11 km per uur geeft na bijna 22 uur uiteindelijk het ongekende genot even te verpozen in het mysterieuze maar o zo mooie Bad Laer. Op de kaart zien we een prachtig Duits kuuroord, een groene stip als ware het een boomrijke berg met op de top een Middeleeuws fort, geheel ommuurd, waar de lopers bij de stadspoorten onthaald zullen worden en hun vermoeide ogen de kost kunnen geven aan de overdadig aanwezige schoonheid, de sprookjesachtige dikke bomen die we onderweg ook hebben gezien die hier soms geheel in elkaar verstrengeld zijn, mooie vergezichten, de dorpjes in de dalen waarover de kasteelheer vroeger het bewind voerde en strip figuurachtige mensen op straat. Het team 1 Willem, Jeffrey en Joos is welhaast jaloers op het tweede team dat verkozen is de uiteindelijke laatste etappe en intocht te mogen doen! De start van de estafette in de buurt van Assen is natuurlijk ook leuk maar vindt nu eenmaal plaats in het donker en op een moment dat alle andere deelnemers al vertrokken zijn en bezig met de race..… Nee, dan kun je toch maar beter team 2 zijn en de finish in Bad Laer meemaken!

Na 200 km begint team 1 gaandeweg wel medelijden te krijgen met het 2e team, Leo, Astrid, Wallie en Sjoerd, omdat dezen waarschijnlijk de hellingen naar Bad Laer voor hun kiezen krijgen. Zij zullen de door de vijand moeilijk te nemen hindernissen naar het bastion moeten trotseren en de steile wegen moeten begaan die vroeger met paard en wagen al niet te doen waren om het immer aanlokkelijke Bad Laer te beschermen tegen aanvallen door vijandige volken. Niet voor niets zit bij deze estafettewedstrijd “het venijn ‘m in de staart”, zo had de organisatie ons al toevertrouwd. Dat moeten wel de hellingen van de strategische vesting Bad Laer zijn!

Onderweg naar Bad Laer, op het traject in Nederland en in Duitsland (we gaan de grens over bij Klazienaveen) veel lieve en toegewijde vrijwilligers, koffie op de drie checkpoints, ook medische hulpdiensten die bijvoorbeeld bij bijna alle ‘4-daagsen’ ervaring hebben opgedaan (in het blarentrekken). Overigens nergens een toeschouwer, vrijwel geen mensen op straat en slechts een enkele Duitser die vertwijfeld vraagt ‘Was wir doch machen’. En uiteraard een Duitse politieagent die komt checken wat wij aan het doen zijn met die enorme bus en schijnwerpers op ons voorhoofd, midden in de nacht in een rustige woonwijk. Langzaam, nu er gaandeweg steeds meer teams zijn verwelkomd, werkt de voorzitter toe naar wat het hoogtepunt van de dag moet worden: de prijsuitreiking. Niet voor niets heeft de organisatie geprobeerd alle teams rond het tijdstip van de prijsuitreiking ‘binnen’ te laten zijn. Dat hoogtepunt, de prijsuitreiking, vindt echter uitgerekend plaats op het moment dat het voltallige team dat de tweede prijs heeft gewonnen, het Delta Lloyd team, uitgebreid en zonder enig benul wat er zich op het hoofdveld afspeelt, staat te douchen….. Eén van ons, met nog drijfnatte haren, kan nog net de plaquette, en bloemen voor ons vrouwelijk lid, in ontvangst nemen!

Het was weer een onvergetelijke tocht…

‘s Nachts rennen om de Savanne

Artikel is geplaatst door Petra Vijn op 24 juli 2014

SCHIPBORG/EMMEN – Op vrijdag 3 en zaterdag 4 oktober vindt de eerste Hondsrug estafette plaats. Klokslag zes uur ‘s avonds vertrekken de eerste hardlopers in Schipborg richting Duitsland. Plaats van bestemming is Bad Laer.

De deelnemende teams moeten een afstand van zo’n slordige 235 kilometer afleggen. Ze hebben 24 uur de tijd om die klus te klaren. “Een mooie uitdaging voor geoefende atleten die graag in de natuur willen lopen en in teamverband een goede prestatie willen neerzetten”, vertelt woordvoerder Trees Schreuder. “We hebben een werkelijk prachtige route uitgezet door onder meer twee zogeheten Geoparken in Nederland en in Duitsland. Wat dat betreft is het echt genieten.” Vorig jaar stond de Waddenzee estafette op het programma. Deze keer is gekozen voor het thema ‘Hondsrug’. “We gaan wederom van start bij het restaurant de Drentsche Aa in het dorp Schipborg”, vervolgt Trees. “Een prachtige locatie waar de deelnemers zich als voorbereiding op de laatste briefing kunnen omkleden en desgewenst nog een hapje kunnen eten.”

De teams die meedoen aan de Hondsrug estafette van Schipborg naar Bad Laer lopen ’s nachts om de savanne in Dierenpark Emmen. Een team telt minimaal zes en maximaal twaalf personen. Met behulp van een navigatiesysteem moet de route binnen een etmaal worden afgelegd. De atleet wordt begeleid door een fietser en door één of twee auto’s met hardlopers die staan te popelen om hun loopmaatje af te lossen. “Het is een wedstrijd, maar de teams moeten zich gedragen als normale verkeersdeelnemers”, benadrukt Trees. Tot dusverre staan twaalf teams op de startlijst. Uit plaatsen als Groningen, Appingedam, Zuidlaren, Klazienaveen en Hilversum, maar ook de oosterburen hebben inmiddels teams aangemeld. De inschrijving voor de Hondsrug Trail Estafette sluit eind augustus. Ervaring leert dat in de komende weken het lijstje nog wel wat langer wordt. “We rekenen eerlijk gezegd op ruim twintig teams.” Onderweg zijn drie checkpoints ingericht. De eerste controlepost is op 56 kilometer van de start in Dierenpark Emmen. “Een hele bijzondere plek”, glundert Trees. “De deelnemers lopen ‘s nachts zelfs een rondje om de savanne. De vraag is natuurlijk? Wie van het team mag daar gaan lopen ? Zo’n kans krijg je niet vaak. Vervolgens wordt via Klazienaveen en Zwartemeer koers gezet richting het kuuroord in Duitsland waar uiteindelijk de drie beste teams worden gehuldigd.”

U vindt het leuk om met een team mee te doen aan een uitdagende estafette in Nederland en Duitsland over 235 kilometer. Kijk dan voor meer informatie op de website.

Door Paul Abrahams