Run For Fun D-Day!
Artikel is geplaatst door Gert in juni 2019
Zaterdag 1 juni, voor ons D-Day! Om 02:00 je bed uit voor een hardloop evenement.
Patries ,Griet ,Michel ,Geert ,Jolanda ,Sylvia, Ida en ik (Gert) gaan voor de 157 kilometer “Noorder Rondrit Estafetteloop” We hebben er allemaal zin in. Griet is een beetje nerveus ,want het is voor haar de vuurdoop. Iedereen stelt haar gerust dat het wel goed komt. Om 4:38 is het zo ver Griet begint met haar avontuur waarbij Jolanda haar begeleid met de fiets. Bij de eerste wissel is Griet klaar en gaat Jolanda lopen en Geert fietsen, over het Knuppelpad! Het wordt een gevecht tegen de muggen maar ook daar staan Geert en Jolanda hun mannetje. In Appingedam aangekomen staat Harbert met een ontbijt klaar met croissantjes en ei met een smootie. We zijn aangenaam verrast en waarderen dat zeer.
Op de Westersingel in Appingedam stond er ineens een fotograaf Frank! Vervolgens begeleide Frank ons als huisfotograaf tot aan “De Breede” bij Warfum. Geweldig!
Onderweg ons natuurlijk kostelijk vermaakt en in Uithuizen, Menkemaborg hadden we toch maar even een gemiddelde snelheid van 11.7 Km/Uur! Iedereen liep als de brandweer. Na Koffie en Thee hebben genuttigd gingen we onderweg naar Leens het tweede Checkpoint. Patries liep vanaf het Oldörp naar Rottum een “Rottum-end” en viel dood neer.
Na enige reanimatie kwam ze in haar tweede leven. Na Patries was Sylvia aan de beurt en was veroordeeld voor het “ROTT” pad bij Rottum samen met Michel in het mini-oerwoud. Frank verliet ons zoals genoemd in Breede en wij stoomden naar Leens. Op Verhildersum te Leens aangekomen met een gemiddelde snelheid van 11.6 km/Uur waren we uitermate tevreden en stond de Koffie en Thee weer klaar. Naar Zoutkamp dan maar. Zoutkamp werd ons Waterloo. In Zoutkamp liep Jolanda samen met fietser Geert.
Ze vonden het zo leuk deze estafette dat ze eigenhandig besloten dat ze de Elfsteden Estafetteloop van 2018 nog even over wilden doen. Daar werd er namelijk verkeerd gelopen! Geert had daar toen geen goed gevoel over. Dit wou Geert zelf gaarne even overdoen en zo geschiede. Niet getreurd de “show must go on” al werd er door de rest van het team nog wel even “ZOUTkamp” in de wond gestrooid. De sfeer werd er niet anders door we moeten het karwei nog even klaren. Bij Thesinge had Ida de oogjes even dicht en dat werd uiteraard even vastgelegd.
In Groningen waren er nog 2 teams in zicht en het doel werd gesteld dat we daar nog even overheen moesten. De “dood of de gladiolen” maar Jolanda ging in de ”Patriesmodus” ( nieuw woord in de dikke Vandale”) en stoof er overheen. Geert vond dat die nog iets wou goed maken en deed dat ook ruimschoots door een onoverbrugbare voorsprong te creëren. Ida was zich bewust van haar taak en perste er nog een eindsprint uit. Ik (Gert) zette ook in op de Patriesmodus en was helemaal leeg en de oude botten en spieren deden overal pijn. Patries deed het laatste stukje haar tweede leven weet je (geen centje pijn?). Samen gingen we in Slochteren over de finish met een voldaan gevoel.