Artikelen

De Spa-Francorchamps Run is een populair evenement voor hardloopliefhebbers die graag de uitdaging aangaan om op het iconische Formule 1-circuit te rennen. Deze artikelen behandelen de opwinding van de diverse afstanden, die hardlopers door enkele van de mooiste landschappen in de Ardennen voert. De Spa-Francorchamps Run biedt ook een race van 7 kilometer aan, waardoor het een evenement voor het hele gezin wordt. De race wordt geprezen om zijn goed georganiseerde infrastructuur, energieke sfeer en verbluffende omgeving. Hardlopers kunnen ook genieten van verfrissingen na de race en een bezoek brengen aan de nabijgelegen thermale baden.

Verslag en voorbereiding op de Francorchamps Marathon in Spa (België)

Artikel is geplaatst door Theo Neerhof op 23 maart 2020

Toch staat er nog eentje gepland op 7 maart, de Spa Francorchamps Marathon op het autorace circuit in België. Dat deze zwaar is, is al snel duidelijk, gezien de heuvels, toch het is nu of nooit. Na 3 dagen bedenktijd toch maar opgegeven, deze marathon vind dan wel 4 weken later plaats dan die van Zaltbommel! Doordat je al zoveel trainingsarbeid erin gestopt hebt ga je je grenzen verleggen en volgens het trainingsschema ben je eigenlijk veel te laat met deze marathon. Maar goed we houden moed en gaan het proberen om deze uit te lopen of in ieder geval een poging te doen. Intussen komt het Corona virus langzaam steeds dichterbij en ik denk bij mezelf , deze word vast ook weer afgelast, maar uiteindelijk gaat het toch door! Samen met mijn vriendin, mijn broer en collega loper Peter op naar België op 7 maart.

We waren al vroeg op het circuit en konden nog lekker wat rondkijken en een kopje koffie drinken en genieten van de plekken waar je normaal niet snel komt. De pitboxen staan nu in gebruik als nummerafgifte, kleedruimte en sporttassen opslag, wel grappig eigenlijk. Wat is dit een prachtige locatie om te lopen zeg, het glooiende asfalt slingert zo mooi door de heuvels. De start van de marathon is om 11.00 uur en het aantal deelnemers ligt rond de 60 personen waaronder 3 vrouwen. Het circuit is precies 7 km lang, dus dat worden 6 rondjes vandaag. Mijn plan was om het eerste rondje maar eens rustig aan te doen en ook om te verkennen waar de zwaardere delen van het circuit liggen. Het zwaarste punt is snel duidelijk dit is Eau Rouge of de muur van Raidillon, deze stijgt op 240 meter lengte zo n 24 meter in hoogte!

Spa Francorchamps Run

Artikel is geplaatst door Debbie – Fit, Fun & Run op 11 maart 2019

Na de Marathon van Frankfurt deed ik vier maanden lang niet mee aan een race. Zaterdag was het eindelijk weer zover om een medaille aan mijn verzameling toe te voegen. En wat voor één!

Al jaren stond de Spa Francorchaps-run op mijn to-do-lijstje, maar steeds kwam het er niet van. Toen ik hem begin dit jaar weer voorbij zag komen op social media, wist ik zeker: dit jaar ga ik meedoen. Ik vroeg aan mijn vriend of hij zin had in een weekendje Belgische Ardennen en een race over het Formule 1 circuit en dat had hij gelukkig!

Dankzij Hardloop Events kwam ik aan een paar startnummers voor de 7 kilometer, wat gelijk staat aan één ronde over het circuit. Het is ook mogelijk om meerdere rondes te lopen, tot en met een hele Marathon. Mijn vriend en ik vonden één rondje wel genoeg. Ik ben net aan mijn schema voor de Jungfrau Marathon begonnen en er stond een 8 km op het schema en mijn vriend had niet eerder meer dan 10 kilometer gelopen.

Vorig jaar had ik heel even met gedachte gespeeld om daar een hele Marathon te lopen, wat uiteindelijk Antwerpen is geworden. Gelukkig maar want het parcours is toch wel redelijk pittig te noemen met de beroemde steile Raidillon er in. Met een stijging van 17% en 40,8 meter wel een mooie training naar mijn Jungfrau Marathon toe. Dat ik hier nog wat werk te verrichten heb bleek wel, ik had aardig last mijn ademhaling onder controle te houden. Tuurlijk was het gezellig om met iemand samen te lopen, maar ik kan mij dan moeilijk aan een pace houden wat voor mij prettig voelt. Ik ben dan gewoon niet op mijn sterkst.

What comes up..

Natuurlijk na de Raidillon lekker naar beneden knallen met een pace van 4.10. Heerlijk. Eerlijk, ik was blij dat ik over de helft was en de finish in de verte zag. Mijn doel was bereikt: over het bekende Formule 1 circuit heen knallen en medaille innen.

De eerste keer er aan op, dan denk je , tja het is zwaar maar te doen ,maar het word elke ronde zwaarder, het lijkt wel of die bult steeds hoger en langer word. De volgende 3 rondjes ging dit nog steeds hardlopend, maar de laatste 2 rondjes kon ik het alleen nog wandelend doen, hardlopend lukte gewoon niet meer ! Na 2 1/2 uur lopen komen ook de Halve Marathonners op de baan en hierna nog de lopers van de 14 km en 7 km afstanden. Peter is inmiddels dan ook gestart op zijn 14 km afstand en hij hoopt dat we gezamenlijk ons laatste rondje samen kunnen lopen zodat hij mij een beetje kan oppeppen. Helaas lukt dit niet omdat mijn ronde 5 in een tijd van 57 minuten gaat, dit is een gevolg van de kramp die ik krijg en hierdoor regelmatig moet wandelen. Na 4 uur en 11 minuten en 9 seconden kom ik gesloopt over de finish en ben ik 35e van de 55 gefinishte. Wat waren de laatste 2 rondjes zwaar zeg, de delen die heuvel afwaarts gaan zijn dan een geschenk uit de hemel lijkt het wel. De laatste 500 meter is Peter met mij mee gerend en dit heeft enorm geholpen, heel erg fijn was dat, nogmaals bedankt Peter.

Kwam de kramp nu door de heuvels of door de kluswerkzaamheden thuis in de laatste week voor de Marathon, of door de te lang uitgestelde datum ?? Het lag niet aan de voorbereiding, deze was perfect. Want normaal heb ik nooit kramp, het maakt ook niet uit, het ging erom om deze marathon uit te lopen en dat is gelukkig gelukt. Heel heel heel erg blij dat mijn tweede marathon er op zit , een ding is mij wel duidelijk, deze locatie is niet geschikt om een snelle tijd neer te zetten. Maar is er wel eentje die je nooit meer vergeet!

Zal ik nog een rondje?

Prachtig vond ik het, toen mijn vriend bij het einde van de eerste ronde vroeg: ‘zal ik nog een rondje?’ Eerst dacht ik dat hij een grapje maakte. Maar hij was serieus. Ik twijfelde eerst even of dat wel helemaal verstandig was, maar ik ken hem & als hij denkt dat hij het kan en hij heeft er zin in, moet hij het vooral doen. Was al trots op hem dat hij het überhaupt overwoog! Ik had echt geen zin meer om nog een ronde mee te lopen, dus bij de finish van ronde 1, rende hij door voor ronde 2. Wat een stunt dat hij voor het eerst met een race meegaat en dan direct twee rondes loopt (en ik maar één)!

Lachend haalde ik snel mijn medaille, at en dronk wat, haalde onze spullen uit de auto, kleedde mij warm aan en liep terug naar het circuit. Trots stond ik hem op te wachten bij de finish! Leuk detail: hij had het tweede rondje zelfs sneller gelopen dan de eerste! Na de race zijn we lekker gaan bijkomen in de wellness van Spa: zwemmen & sauna en de beentjes lekker laten bijkomen.

Spa Francorchamps Run – 8 maart 2014

Artikel is geplaatst door Arvid op 21 maart 2014

Eén avond carnaval vieren had zijn sporen nagelaten. Na 4 dagen verkouden besloot ik om toch maar deel te nemen aan de “Spa-Francorchamps Run”. We hebben heel veel geluk met het weer, verleden jaar lag er op 8 maart nog sneeuw in de Ardennen. Naast de wedstrijd is er natuurlijk het parcours en zijn infrastructuur. Zelfs voor “raceleken” zoals ik is dit indrukwekkend. De pits en de omloop zelf zijn plaatsen waar je tijdens wedstrijden normaal nooit kan komen. De inplanting in het landschap en bepaalde bochtencombinaties maakt Francorchamps dé favoriet van vele Formule 1 rijders.

Na de start van de 7 en 14 kilometer is het tijd voor de halve marathon (3 laps van 7 km). Naast mij staat een blinkende bolide van het merk Jody Schoorens. Even daarvoor hadden we het parcours al kunnen verkennen tijdens de opwarming. Start! Dit is inderdaad een zwaar parcours. Ter vergelijking (Polar): 20 km Brussel 174,5 hoogtemeters, 10 miles Antwerpen 40,4 hoogtemeters en nu 21 km Francorchamps 439,2! hoogtemeters. De Raidillon, het steilste stuk net na de start, maakt vele slachtoffers. Hierna volgt nog ongeveer een kilometer “vals plat”. Het is moeilijk om te recupereren van de reeds geleverde inspanningen op de Raidillon. Vanaf hier gaat het dan bergaf. Na het passeren van enkele chicanes en een go kart circuit loopt het opnieuw op tot de finish. Ik eindig in een teleurstellende maar logische 1u57. Jody is dan al zijn 3e koffie bezig, hij eindigde knap 6e in 1u25.

Voor de geïnteresseerden: de wedstrijd zal volgend jaar doorgaan op 7 maart en de inschrijvingen zijn reeds geopend. De organisatie was zeer goed: voldoende bevoorrading, safety medical car enz. Een aanrader!

Spa Francorchamps Run – 8 maart 2014

Artikel is geplaatst door Jeroen op 11 maart 2014

Simon heeft niet veel aanmoediging nodig voor nieuwe competitieve uitdagingen. Deze keer moest het circuit van Francorchamps eraan geloven. Persoonlijk zouden wij naar Francorchamps gaan voor de pitspoezen, maar Simon gaat er naartoe om te lopen. En hoe.

Sven bracht me twee maanden geleden op de hoogte van een nieuwe uitdagende wedstrijd in de Ardennen: 21K hardlopen op “‘s Werelds mooiste Formule 1 circuit” of zo werd er toch (beperkte) publiciteit voor gemaakt.

Zaterdag 8 maart 2014, een mooie lentedag, al staat er wel een guur windje op het Circuit Spa–Francorchamps. Na ophalen van borstnummer in de pitstop lane maak ik me klaar voor een opwarming van 3K. Om 11 uur starten de lopers van de 7K, om 11.15 uur die van de 14K en om 11.30 uur starten we voor 3 ronden van 7K, 3m, 95cm en 20 bochten.

Na 200 meter, het enige vlakke stuk in het parcours, ligt de top tien al vast, alleen de volgorde niet. Tijdens de opwarming had ik verre van een super gevoel en besluit daarom iets conservatiever te zijn in de beginfase. Niet gemakkelijk, want na “La Source” is er de duik naar “Eau Rouge” gevolgd door de beruchte en zeer steile links-rechts-links combinatie van de “Raidillon”. Hier gaan de Formule 1 rijders vol gas aan 300 km/uur en incasseren hierbij tot bijna 5 g. Heel wat trager loop ik alleen in 7de positie. De beklimming is te vergelijken met de Heideberg, alleen volgt hierna nog een verdere klim van 1.3K aan 4-6%, met een strakke tegenwind er bovenop, tot voorbij “Les Combes”, het hoogste punt van het circuit.

Dan beginnen de bochtige dalende kilometers richting “Blanchimont”. De eerste zes zijn dan al uit het zicht, maar de tragere lopers van de 14K worden nu ingehaald. Hierdoor wordt het ook moeilijker om een overzicht te bewaren van de posities in de wedstrijd. In het dal is het heel wat warmer. Via de beklimming van de chicane “Busstop” kom ik terug op de rechte lijn naar de aankomst: eerste ronde in 27:19 (Ronderecord op naam van Michael Schumacher in 2002: 1:43 of gemiddeld 241.8 k/u). De tweede ronde loop ik in 27:21, dus bijna exact dezelfde tijd. De laatste ronde kan ik nog steeds aanvatten met een goed gevoel. Op de “Raidillon” kan ik opschuiven naar plaats 6 en verder op de beklimming “Kemmel” loop ik zelfs naar positie 5.

In de afdaling na “Bruxelles” zie ik het rode t-shirt van de loper die in de eerste ronde op kop liep. Mogelijks hebben een aantal lopers zich in de eerste ronde wat opgeblazen. Voor “Blanchimont” kan ik hem inhalen en dan zie ik zowaar 100 meter verder de loper in 3de positie, triathleet Filip Lasoen. Nog maar 1.5K te gaan. De strategie is om voor de chicane van “Busstop” bij hem te zijn en vervolgens verder te versnellen. Ongeloof, gesakker en gevloek als ik hem voorbijloop. Moet inderdaad niet leuk zijn om 20.5K in 3de positie te lopen en om dan in de laatste 500 meter je podiumplaats te verliezen. Aankomst in 1u21:58, dus laatste ronde in 27:18.

Op het podium sta ik samen met twee Nederlanders: winnaar Iwan Theunissen (1u18:03) en Wouter Ruymen (1.21:21). Het leuke is dat dit hetzelfde podium is waar de Formule 1 winnaars zoals Sebastian Vettel, Lewis Hamilton, Kimi Räikkönen en Michael Schumacher hebben opgestaan.

Spa-Francorchamps Run

Artikel is geplaatst door Mariska op 8 maart 2014

Vrijdagmiddag rond drieën al vertrokken richting Spa. Toen nog rustig en schijnbaar hebben we de file van ‘boze’ Nederlanders gemist. Ik had een hotel geboekt om mijn ‘chauffeur’ wat rust te gunnen (het is toch iets meer dan anderhalf uur rijden vanuit Eindhoven). Rond een uur of half 5 ingecheckt in Hotel de la Source, een hotel wat letterlijk tegen het circuit aangeplakt ligt en nog supernieuw is (gebouwd in 2011 of 2012 meen ik). Dat is o.a. te zien aan de schone, nieuwe kamers en inrichting. Er is ook een sauna en sportruimte aanwezig met loopband, dumbells en crosstrainers en je kunt ook praktisch naast het hotel in de bossen hardlopen als je wilt. We hebben nog lekker gegeten in het restaurant en ’s avonds zijn we in het Kingsize bed geploft. Meteen een soort minivakantie van gemaakt.

’s Ochtends hebben we ontbijt op bed laten komen. Broodjes, fruit, cornflakes met sojamelk, ik heb me goed volgestopt voor de wedstrijd Tegen kwart voor 10 richting circuit gereden voor het startnummer. Het was al lekker druk en gezellig. Ik vond het al meteen erg goed georganiseerd. Voldoende eetgelegenheid, parkeerplek, een omroeper die je nog even op de laatste puntjes wijst, bordjes met aanduiding waar je je startnummer moest ophalen (in de pitstraat) en voldoende toiletten. Kreeg ook echt al de kriebels toen ik in de pitstraat de baan al zag liggen. De 7 en 14km startten vanaf het parcours (met stoplicht) en de 21,1km/HM vanuit de pitstraat).

Volgens de organisatie deden er deelnemers mee uit België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Engeland en Denemarken. Ik schat dat er in totaal 700 a 800 deelnemers meededen.

Toen weer terug naar het hotel; uitchecken, startnummer omdoen, honderd keer naar de wc en spulletjes in de auto gepropt. Opnieuw op naar ’t Circuit! Daar aangekomen startte net de 7km (om 11:00) resp. de 14km en HM een kwartier later. We hebben nog een vriendin uitgezwaaid die de 14km liep (en die na 1 rondje afhaakte) en ik kwam bij de start van de HM een bekende en vriendin tegen. De start was wel wat rommelig. Achter een afzetlint en 5 minuten voor de start stond nog niet eens iedereen op zijn plek. Ik wilde altijd al eens vooraan starten, dus ben gewoon lekker vooraan gaan staan. Ging ook weer supersnel van start.

Het was wel een bizar parcours om te lopen. Direct na de pit ga je al snel naar beneden (en kun je je laten vallen) tot aan de Eau Rouge. De eerste keer verkeek ik me er echt op hoe bizar snel die stijgt en hoe zwaar die is. Ik dacht dat-ie vergelijkbaar was met menig Zevenheuvelen-bergje, maar die waren peanuts vergeleken bij deze stijging. Na de Eau Rouge heb je vervolgens nog een km of anderhalf vals plat, waar ik heeeeeel veel mensen flink op stuk heb zien gaan. Mijn tempo zakte daar ook terug tot >6min/km.

Gelukkig stond er vlak na dat vals plat een waterpost die ik niet verwacht had! Ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt, want het zonnetje was warm! Na het vals plat ging je een bochtje om en daarna kwam het feest: naar beneden toe, jezelf laten vallen! En dat kon een heel lang breed stuk, waardoor ik het slakkentempo van het vals plat weer helemaal bij kon halen. Met 3:45/3:50 naar beneden, superfijn (ik voel het nu wel in mijn hamstrings, kuiten, schenen, billen, etc.). De omgeving en de vergezichten de diepte in zijn ook zoooo mooi, het was echt genieten Ik vond het ook machtig te zien hoe sommige stukken van de baan duidelijk vaak bereden waren door formule1-banden door de zwarte rubbersporen. Voelde me vereerd er te lopen.

Na het eerste rondje dacht ik serieus: “Waar ben ik aan begonnen? ” en toen moest ik er nog 2… Maar voor hardlopen geldt dat ik nooit, maar dan ook nooit wil opgeven, hoe zwaar het ook is. Dus voor de tweede keer de Eau Rouge in. Dat ging al iets beter, maar was opnieuw slopend. Ik voelde elke keer dat ik hem beklom een stukje kracht wegsijpelen. De tweede keer naar beneden heb ik nog eens extra misbruik gemaakt en lekker gas gegeven.

Voor de toeschouwers was deze run ook echt tof: je had alle ruimte om je te bewegen op het parcours en langs de kant te gaan staan. Zo zag ik verschillende toeschouwers lekker in het gras zitten langs de kant. Er gold eigenlijk geen enkel verbod, behalve dat publiek eigenlijk niet op de baan mocht komen (al deden ze het wel).

Ik ben uiteindelijk, volgens mijn Garmin, gefinisht in 1:47:15, echter heb ik mijn Garmin nét te laat aangezet, dus schat ik de officiële tijd eerder op 1:48. Alle trage, zware stukjes zijn volledig gecompenseerd door de rappe stukjes naar beneden, dus ik ben wel blij met mijn eindtijd. Zeker ook gezien de temperatuur. Het was sowieso een onvergetelijk, bijzonder loopje met een gemoedelijke sfeer. Volgend jaar weer!

Halve Marathon Spa-Francorchamps Run

Artikel is geplaatst door Nico op 8 maart 2014

Loopjes op bijzondere locaties hebben snel mijn aandacht en het Formule 1-circuit van Spa-Francorchamps is zo’n speciale plek. Niet dat ik een enorme raceliefhebber ben, maar vanwege de flinke hoogteverschillen en de bosrijke omgeving spreekt de racebaan ook bij mij tot de verbeelding. Als op dat heilige asfalt een halve marathon wordt gehouden, hoef ik dan ook niet lang na te denken. Samen met Arnold, Hans en Bert reis ik af naar de Belgische Ardennen.

Hotelletje

Omdat de race zaterdagochtend al vroeg begint en een verblijf in de Belgische Ardennen bepaald geen straf is, vertrekken we op vrijdagmiddag en knopen er een hotelovernachting aan vast. Onze keuze valt op het karakteristieke Bonhomme in Remouchamps, een eeuwenoud hotel-restaurant. En die valt prima in de smaak. Niet alleen is onze vierpersoonskamer dik in orde, ook eten we er ‘s avonds heerlijk in het restaurant.

Biertje

Voor een biertje in een authentiek Belgisch kroegje trekken we ‘s avonds nog het dorp in, maar onze zoektocht valt behoorlijk tegen. Geheel tegen de verwachting in zijn er namelijk nauwelijks cafés open. We belanden uiteindelijk in taverne La Porallée, dat met z’n plavuizen en tl-buizen oogt als een bedrijfskantine, maar best een gezellige kroeg blijkt te zijn. We testen een aantal lokale biertjes en slenteren dan terug naar ons hotel voor een goede nachtrust.

Naar het Formule 1 circuit

Na een stevig ontbijt rijden we de volgende dag via allerlei slingerweggetjes naar het circuit. Het is heiig en dat geeft een bijzonder effect. Op het binnenterrein van het circuit is voldoende parkeerplek en het ophalen van ons startnummer verloopt vlekkeloos. We hebben zelfs nog tijd voor een kop koffie. Vanuit het restaurant hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving en de racebaan.

Kortebroekenweer!

Terug bij de auto kleden we ons om. Het is begin maart, maar het belooft vandaag een warme dag te worden. De lange tight blijft mooi in de tas, het is kortebroekenweer! We doen een korte warming-up op de parkeerplaats en lopen dan via de pitboxen naar de pits.

Beruchte bocht

Vanuit de pitstraat starten eerst de deelnemers aan de kortere afstanden en daarna gaan wij op pad. In de eerste kilometer gaan de baan grotendeels heuvelafwaarts, tot de beruchte bochtencombinatie Raidillon aan de Eau Rouge, vaak (foutief) afgekort tot Eau Rouge. Hier gaat de weg behoorlijk steil omhoog en is hardlopen een flinke uitdaging. De eerste keer omhoog lukt me dat nog redelijk, al moet ik bovenaan wel even uitpuffen. In de twee rondjes daarna gaat deze beklimming aanzienlijk moeizamer en moet ik af en toe wandelen.

Flinke afdaling

Na het lange rechte stuk van Kemmel, zo’n anderhalve kilometer vals plat, zetten we vanaf Les Combes een flinke afdaling van zo’n twee kilometer in, helemaal tot aan de bocht Stavelot. Hoewel ik hier wel even de tijd heb om op adem te komen, blijft afdalen niet helemaal mijn ding. Ik vrees dat ik last krijg van m’n knieën als ik te snel afdaal en rem af. De laatste twee kilometers tot aan start/finish gaat het langzaam weer omhoog.

Zware race

Het zonnetje schijnt inmiddels flink en het is best warm geworden. Dat maakt de race er niet gemakkelijker op. Gelukkig heb ik een bidon met water bij me en zijn er op het circuit ook twee verzorgingsposten ingericht. Ondanks de warmte loop ik best een aardige en constante race. Over een rondje doe ik steeds ongeveer 37 minuten en kom uit op een eindtijd van 1:51 uur. Na de streep ontvang ik als aandenken een rugtasje en een blikje Red Bull. Ieuw, wat een zoete meuk! Bij de pitmuur wacht ik op de binnenkomst van Hans, Arnold en Bert.

Terug naar huis

Na de race kleden we ons om en rijden terug naar Nederland. Het was een prachtig uitstapje naar de Ardennen en vooral Eau Rouge zullen we ons nog lang heugen. 😉