Waternamen op Spa-Francorchamps

Het circuit van Spa-Francorchamps stroomt letterlijk door het waterverhaal van de Ardennen. Namen als La Source, Eau Rouge en Pouhon zijn geen toevallige keuzes, maar bewuste verwijzingen naar natuurlijke bronnen en beekjes die dit landschap al eeuwenlang vormen.

La Source (‘de bron’) markeert de locatie van een historische waterbron tussen Francorchamps en Stavelot. Eau Rouge (‘het rode water’) is genoemd naar een beekje onderaan de Raidillon, waarvan het ijzerrijke water opvallend rood kleurt — een passend symbool voor de meedogenloze klim die daar begint. Pouhon, het lokale woord voor bron, verwijst naar de talloze mineraalrijke waterstromen in de regio.

De Eau Rouge zelf mondt uit in de Amblève, een rivier die ooit grenzen markeerde: tussen het Romeinse en Germaanse Rijk, en later tussen België en Duitsland. Zo weerspiegelen de waternamen op Spa-Francorchamps niet alleen het landschap, maar ook de diepe historische lagen waarin het circuit is verankerd.

De rijke geschiedenis van Spa-Francorchamps  

Van eenvoudige landwegen tot een van ’s werelds meest iconische Formule 1 circuits.

Het ontstaan van een legende (1920–1925)

In 1920 kregen Jules de Thier en zijn collega’s een gedurfd idee: drie kronkelige wegen tussen Francorchamps, Malmedy en Stavelot verbinden tot één uitdagend raceparcours van bijna 15 kilometer. Wat begon als een onverhard circuit vol avontuur, groeide al snel uit tot een trekpleister voor autosportliefhebbers.

In 1922 vond de allereerste race plaats. Hoewel deze bedoeld was voor auto’s, verscheen er slechts één deelnemer, waardoor het evenement werd omgezet in een motorrace. Twee jaar later schreef Spa-Francorchamps geschiedenis met de eerste editie van de 24 Uur van Francorchamps. In 1925 maakte het circuit zijn debuut op de Grand Prix-kalender, met Antonio Ascari als eerste glorieuze winnaar.

De gloriedagen en iconische bochten (1939–1951)

In 1939 kreeg het circuit zijn beroemdste kenmerk: de combinatie Eau Rouge en Raidillon — een adembenemende afdaling gevolgd door een steile klim van 24 meter met een hellingspercentage van 17%. Na de Tweede Wereldoorlog opende Spa in 1947 zijn poorten weer en trok het snel grote aantallen fans en coureurs. In 1951 werd het circuit verbreed tot 9 meter, wat legendes als Juan Manuel Fangio en Stirling Moss de ruimte gaf om hun talenten te tonen op dit razendsnelle asfalt.

Snelheid versus veiligheid (1960–1983)

De jaren ’60 en ’70 stonden in het teken van groeiende snelheid én toenemende risico’s. In 1966 werden vangrails en uitloopstroken geïntroduceerd, maar het oorspronkelijke 14,9 kilometer lange circuit bleef levensgevaarlijk. In 1970 verdween Spa daarom tijdelijk van de Formule 1-kalender. Pas in 1979 keerde het terug, in een kortere en veiliger configuratie van 6,947 kilometer, met nieuwe vangrails, gravelzones en uitloopstroken. In 1983 vierde de Formule 1 zijn glorieuze comeback op Spa, met Alain Prost als eerste winnaar sinds de heropening.

Innovatie en traditie hand in hand (1990–heden)

Vanaf de jaren ’90 heeft Spa-Francorchamps zich continu vernieuwd om zijn status als wereldberoemd circuit te behouden. Contractverlengingen met de Formule 1, moderne faciliteiten, verbeterd asfalt en geavanceerde drainage zorgen voor optimale raceomstandigheden. In 2018 breidde het circuit zijn portfolio uit met WEC-races en initiatieven op het gebied van elektrische mobiliteit. Tussen 2021 en 2023 onderging Spa een ingrijpende renovatie met nieuwe tribunes, hospitalityzones en aanvullende veiligheidsmaatregelen.

Spa-Francorchamps vandaag

Spa-Francorchamps is veel meer dan alleen een circuit. Het is een levend monument, een heiligdom voor legendarische coureurs en gewone sportliefhebbers. Hier komen historie, passie en adrenaline dagelijks samen voor iedereen die deel wil uitmaken van deze unieke autosporttraditie.