Artikelen Hondsrug Estafette

Op avontuur door het Teutoburger Wald

De Hondsrug Estafette is een indrukwekkende estafetteloop van 226 kilometer door het adembenemende Hondsruggebied, dat zich uitstrekt over Nederland en Duitsland. Deze spectaculaire route voert deelnemers door bossen, heidevelden en zandduinen, waarbij ze smalle paden en uitdagend terrein trotseren. Teams wisselen elkaar af om delen van het parcours te voltooien, beginnend in het schilderachtige Schipborg in Drenthe en eindigend in het historische stadscentrum van Bad Laer in Duitsland.

Dit unieke evenement biedt zowel ervaren als beginnende hardlopers een geweldige kans om te genieten van de natuurlijke schoonheid van de regio en tegelijkertijd een spannende uitdaging aan te gaan.

12 Atletiek Klub Uithoorn atleten voltooien zware 226 kilometer estafetteloop

Het artikel werd op maandag 12 juni 2017 gepubliceerd door Atletiek Klub Uithoorn

Afgelopen vrijdagmiddag 9 juni begonnen 12 atleten van de Atletiek Klub Uithoorn aan de Hondsrug Estafette. Dit is een estafetteloop van circa 226 kilometer van Schipborg in Drenthe naar Bad Laer in het Teutoburgerwoud in Duitsland.

Hoewel er op tijd vertrokken was vanuit Uithoorn, zorgde de drukte op de weg ervoor dat we pas om 17.50 uur in Schipborg arriveerden. Omdat het startschot om 18.00 uur zou klinken was er nog net genoeg tijd om de veters vast te maken en de startnummers op de fiets en auto’s te bevestigen. Team A begon dit avontuur en hierin zaten Anne-Marie Fontijn, Harry Langeveld, Hans Mooij, Atie van Oostveen, Wil Voorn en Walter Zuijderduin. De gehele route was er constant één loper actief die begeleidt werd door twee fietsers. Deze fietsers zorgden ervoor dat de juiste route gevolgd werd en dat de loper veilig kon lopen mede door de extra verlichting. De andere drie teamleden zaten in de auto die telkens twee kilometer vooruitreed tot het volgende wisselpunt. Om 22.10 uur (na circa 45 kilometer) werd het stokje overgenomen door team B die een groot deel van de nacht voor hun rekening zou nemen. Dit team bestond uit: Huub Jansen, Theo van Rossum, Eric ten Veldhuis, Baukje Verbruggen, Karin Versteeg en Hans Versteeg.

De route liep via Emmen in oostelijke richting en bij Zwartemeer werd de grens met Duitsland gepasseerd. Door het heerlijke loopweer – droog, weinig wind en een temperatuur van circa 12 graden- kon de hele nacht in korte broek en korte mouwen gelopen worden. Na bijna 60 kilometer (03.00 uur) was het de beurt weer aan team A om het stokje over te nemen.

Vanwege het streven van de organisatie om elk team ongeveer gelijktijdig te laten finishen, moesten we bij dit punt (en ook bij het volgende wisselpunt) bijna een uur wachten totdat de langzamere teams aankwamen. Vanaf dit moment werd het parcours heuvelachtig en kostte het de lopers meer moeite om de afstand af te leggen. We kwamen zelfs stukken tegen met een stijgingspercentage van meer dan 15%! Dit was al zwaar voor de lopers, maar de fietsers moesten hier zelfs afstappen om boven te komen. Op zaterdagochtend om 10.45 uur vond de laatste wissel plaats, waarbij team B de overgebleven 55 kilometer zou gaan lopen. Deze laatste kilometers waren zwaar vanwege de vermoeidheid, enkele pijntjes en het glooiende terrein. Na ongeveer 20 uur hardlopen bereikten we Bad Laer en liepen we gezamenlijk de laatste kilometer. Nadat we de gebruikelijke high fives en felicitaties hadden ontvangen, werden we beloond met welverdiende medailles van de organisatie. Al snel volgde het eerste biertje en even later kwamen we erachter dat we als tweede waren geëindigd in deze Hondsrug Estafette! Het was opnieuw een geweldige ervaring en vooral een heel gezellig weekend!

Het avontuur van de Atletiek Klub Uithoorn: De Hondsrug Estafette 2014

Het artikel werd op vrijdag 20 juni 2014 gepubliceerd door Atletiek Klub Uithoorn

Op vrijdagmiddag 9 juni was het een spannend moment voor 12 enthousiaste atleten van de Atletiek Klub Uithoorn, want zij begonnen aan de uitdagende Hondsrug Estafette. Dit sportieve evenement bestond uit een estafetteloop van ongeveer 226 kilometer, die startte in het pittoreske Schipborg in Drenthe en eindigde in het prachtige Bad Laer in het Teutoburgerwoud in Duitsland. Deze unieke hardloopuitdaging bracht de atleten door adembenemende landschappen en vormde een ware test van uithoudingsvermogen, teamwork en doorzettingsvermogen. Met volle overgave stortte het team van de Atletiek Klub Uithoorn zich op deze bijzondere estafetteloop, waarbij ze elkaars krachten bundelden en elkaar motiveerden om zo het beste uit zichzelf te halen. Een ware prestatie die niet alleen fysiek, maar ook mentaal het uiterste vergde.

Hoewel we op tijd waren vertrokken vanuit Uithoorn, werden we vertraagd door het drukke verkeer en kwamen we pas om 17.50 uur aan in Schipborg. Gelukkig hadden we nog net genoeg tijd om onze veters vast te maken en onze startnummers op de fietsen en auto’s te bevestigen voordat het startschot om 18.00 uur klonk. Team A, bestaande uit Anne-Marie Fontijn, Harry Langeveld, Hans Mooij, Atie van Oostveen, Wil Voorn en Walter Zuijderduin, begon aan dit avontuur. Tijdens de hele route was er altijd één hardloper actief, begeleid door twee fietsers. Deze fietsers zorgden ervoor dat de juiste route werd gevolgd en dat de loper veilig kon hardlopen, mede dankzij extra verlichting. De andere drie teamleden reden in de auto, die telkens twee kilometer vooruit reed naar het volgende wisselpunt. Om 22.10 uur, na ongeveer 45 kilometer, nam team B het stokje over voor het grootste deel van de nacht. Team B bestond uit Huub Jansen, Theo van Rossum, Eric ten Veldhuis, Baukje Verbruggen, Karin Versteeg en Hans Versteeg.

De route verliep in oostelijke richting via Emmen, waarbij de grens met Duitsland werd overgestoken bij Zwartemeer. Dankzij het aangename loopweer, droog met weinig wind en een temperatuur van ongeveer 12 graden, konden deelnemers de hele nacht comfortabel in korte broek en korte mouwen lopen. Na bijna 60 kilometer, rond 03.00 uur, was het de beurt aan team A om het estafettestokje over te nemen. Omdat de organisatie wilde dat alle teams ongeveer tegelijkertijd zouden finishen, moesten we bij dit wisselpunt (en ook bij het volgende) bijna een uur wachten totdat de langzamere teams waren aangekomen. Vanaf dit punt werd het parcours heuvelachtiger en vergde het meer inspanning voor de lopers om de kilometers af te leggen. Op sommige stukken waren er zelfs hellingen met een stijgingspercentage van meer dan 15%! Hoewel dit al zwaar was voor de lopers, moesten de fietsers hier afstappen en te voet verdergaan om boven te komen.

Op zaterdagmorgen om 10.45 uur vond de laatste wissel plaats, waarbij team B verantwoordelijk was voor de resterende 55 kilometer van de race. De vermoeidheid, enkele pijntjes en het uitdagende parcours maakten deze laatste kilometers behoorlijk zwaar. Na ongeveer 20 uur hardlopen bereikten we uiteindelijk Bad Laer, waar we gezamenlijk de laatste kilometer aflegden. Na het uitwisselen van high fives en felicitaties werden we beloond met welverdiende medailles van de organisatie. Niet lang daarna volgde het eerste biertje en al snel ontdekten we dat we op de tweede plaats waren geëindigd in de Hondsrug Estafette! Het was opnieuw een geweldige ervaring en vooral een gezellig weekend!

Avontuurlijke tocht door het donkere bos naar de dierentuin van Emmen

Het artikel is in oktober 2014 gepubliceerd door Dollardstad Runners

Op vrijdag 3 oktober 2014 was het dan eindelijk zover voor het team onder leiding van Gert, Janet, Kea, Gea, Sylvia, Mirjam, Stephan (ook wel bekend als Steven), Jolanda en Dita. Gert fungeert als de teamcaptain en heeft een zorgvuldig samengestelde groep van enthousiaste individuen om zich heen verzameld.

Na een hectische dag van inpakken en uitpakken, werden we aan het einde van de middag opgehaald door onze teamcaptain. Gelukkig pasten al onze tassen en proviand in de bus. We vertrokken richting Schipborg, Drenthe, waar we bij het water konden genieten van een kop koffie in het zonnetje. Het weer was perfect, met geen wind en een heerlijk schijnend zonnetje.

Om 18.40 uur begonnen Sylvia en Jolanda aan hun tocht, respectievelijk met de fiets en te voet. Wij haastten ons naar de bus om naar het wisselpunt te rijden. In het begin verliep alles soepel, er was niets aan de hand. Maar al snel veranderde de situatie. We bevonden ons in een zeer donker bos, donkerder dan ooit tevoren, en met mistbanken erbij raakten Dita en ik (Kea) in de problemen. Zelfs met onze lampen konden we het pad niet zien. Onze fietsnavigatie werkte niet goed en toen we het probeerden recht te zetten, raakte de route zoek. We waren in paniek!

In het donkere bos was het compleet stil, geen teken van leven te bekennen. We raakten volledig gedesoriënteerd en wisten niet meer welke richting we op moesten. Tot overmaat van ramp bleken onze portofoons ook niet te werken. Daar stonden we dan, verloren en alleen in de pikzwarte omgeving, zonder enig zicht of geluid. Gelukkig bleef onze teamcaptain kalm en koelbloedig, en na een half uur zoeken vond hij ons eindelijk. Wat een opluchting! We vervolgden onze weg naar de dierentuin van Emmen, waar het eerste checkpoint was. Gelukkig hoorden we dat alle teams verdwaald waren in het bos. Met goede moed gingen we verder. Hoewel het fris was op de fiets en we een warme jas moesten dragen, konden we de hele nacht in een T-shirt en korte broek lopen, wat behoorlijk bijzonder is voor oktober. Helaas waren er nog enkele leden van ons eliteclubje verdwaald, waardoor de tocht steeds spannender werd. Helaas slaagden we er niet in om onze doelstelling van 237 km in 24 uur te behalen. Bij checkpoint 3 moesten we nog 60 km afleggen. We probeerden eerst te lopen, maar raakten wederom verkeerd. We besloten toen om verder te gaan met de bus, een verstandige keuze van onze teamcaptain. Toen we ’s ochtends onze lampjes in onze tas stopten, besefte ik dat we ze niet meer nodig hadden. Als dat wel het geval zou zijn, betekende dat dat we iets niet goed deden. Als we de tocht zouden voltooien, zouden we pas in het donker aankomen, rond 20.00 uur. Maar dat kon de pret niet drukken. We hebben veel gelachen en genoten van elkaars gezelschap, van de gezamenlijke plaspauzes achter bomen en struiken tot de grappen die we maakten tijdens het wandelen. Het was een heerlijke dag in de natuur.

Ultieme uitdaging: Delta Lloyd Running team behaalt Bad Laer na epische estafette van 240 km

Het artikel is in oktober 2014 gepubliceerd door Delta Lloyd Running Team

Ons was oorspronkelijk een afstand van 237 km voorspeld. Uiteindelijk werden het een paar kilometer meer, maar dat maakt niet veel uit op die afstand. Bad Laer was het ultieme doel! Het is het eindpunt van de uitdagende Hondsrug Estafette, waar zeven leden van het Delta Lloyd Running Team (DLRT) zich al maanden geleden voor hebben ingeschreven.

Onder de leiding van Leo leggen we maar liefst 240 kilometer af, rennend en fietsend, met een minimale snelheid van 11 km per uur. Na bijna 22 uur kunnen we eindelijk genieten van een welverdiende rust in het mysterieuze en prachtige Bad Laer. Op de kaart zien we een betoverend Duits kuuroord, als een groene stip die lijkt op een bosrijke berg, met een middeleeuws fort op de top, compleet met een ommuurde stadspoort waar we met open armen worden verwelkomd. Onze vermoeide ogen kunnen zich vergapen aan de overweldigende schoonheid van de omgeving: sprookjesachtige dikke bomen die soms in elkaar verstrengeld zijn, prachtige vergezichten en pittoreske dorpjes in de valleien, geregeerd door kasteelheren uit lang vervlogen tijden. En niet te vergeten, de stripfiguurachtige mensen die we op straat tegenkomen. Team 1, bestaande uit Willem, Jeffrey en Joos, kan bijna niet wachten om jaloers te zijn op team 2, dat de eer heeft om de laatste etappe en de feestelijke intocht te ervaren! Hoewel de start van de estafette in de buurt van Assen ook leuk is, vindt deze plaats in het donker en op een moment dat alle andere deelnemers al vertrokken zijn en in volle gang zijn met de race… Nee, dan kun je maar beter deel uitmaken van team 2 en de finish in Bad Laer meemaken!

Na 200 km begint team 1 langzaamaan sympathie te voelen voor het 2e team, bestaande uit Leo, Astrid, Wallie en Sjoerd, omdat zij waarschijnlijk te maken zullen krijgen met de uitdagende hellingen richting Bad Laer. Ze zullen de lastige obstakels moeten overwinnen en de steile wegen moeten trotseren die zelfs met paard en wagen al een uitdaging waren, allemaal om het geliefde Bad Laer te beschermen tegen vijandige aanvallen. Het is geen toeval dat de organisatie ons al vertelde dat “het venijn in de staart zit” bij deze estafettewedstrijd. Dat kunnen alleen de hellingen van de strategische vesting Bad Laer zijn!

Op weg naar Bad Laer, op zowel het Nederlandse als het Duitse traject (bij de grensovergang Klazienaveen), worden we vergezeld door vele lieve en toegewijde vrijwilligers. Bij de drie checkpoints kunnen we genieten van een kopje koffie en er zijn zelfs medische hulpdiensten aanwezig die ervaring hebben opgedaan bij vergelijkbare evenementen, zoals de ‘4-daagsen’, inclusief het behandelen van blaren. Opvallend genoeg zijn er echter nergens toeschouwers te bekennen en is er vrijwel geen mens op straat, op een enkele verwarde Duitser na die zich afvraagt wat wij precies aan het doen zijn. Uiteraard is er ook een Duitse politieagent die komt controleren wat wij met die enorme bus en lampen op ons voorhoofd aan het doen zijn in een rustige woonwijk midden in de nacht.

Langzaam, naarmate er steeds meer teams worden verwelkomd, werkt de voorzitter toe naar het hoogtepunt van de dag: de prijsuitreiking. De organisatie heeft er zorgvuldig voor gezorgd dat alle teams rond het tijdstip van de prijsuitreiking ‘binnen’ zouden zijn, en dit is niet zonder reden. Echter, tot grote verbazing vindt de prijsuitreiking precies plaats op het moment dat het gehele team dat de tweede prijs heeft gewonnen, het Delta Lloyd team, uitgebreid aan het douchen is zonder enig besef van wat er zich op het hoofdveld afspeelt. Gelukkig kan één van ons, met nog natte haren, de plaquette in ontvangst nemen, samen met bloemen voor ons vrouwelijke teamlid.

Het was weer een onvergetelijke tocht…

Hondsrug Estafette: ren als team van Schipborg naar Bad Laer!

Het artikel werd op donderdag 24 juli 2014 gepubliceerd door Petra Vijn

Op vrijdag 3 en zaterdag 4 oktober staat de eerste Hondsrug estafette gepland. Precies om zes uur ’s avonds starten de eerste hardlopers in Schipborg en rennen richting de prachtige bestemming, Bad Laer in Duitsland.

De deelnemende teams zullen een afstand van ongeveer 235 kilometer moeten overbruggen tijdens deze uitdagende race. Ze hebben een tijdsbestek van 24 uur om deze taak te volbrengen. “Voor ervaren atleten die graag in de natuur rennen en als team een indrukwekkende prestatie willen neerzetten, is dit een prachtige uitdaging”, aldus woordvoerder Trees Mollema. “We hebben een werkelijk schitterende route uitgestippeld, die onder andere twee Geoparken in Nederland en Duitsland doorkruist. Het zal een genot zijn voor de deelnemers.” Het thema voor dit jaar is ‘Hondsrug’, nadat vorig jaar de Waddenzee estafette op het programma stond. “We beginnen opnieuw bij restaurant de Drentsche Aa in het pittoreske Schipborg. Dit is een prachtige locatie waar de deelnemers zich kunnen omkleden en indien gewenst kunnen genieten van een hapje als voorbereiding op de laatste briefing.”

Neem deel aan de spannende Hondsrug estafette van Schipborg naar Bad Laer, waarbij teams ’s nachts de savanne in Dierenpark Emmen doorkruisen. Elk team bestaat uit minimaal zes en maximaal twaalf personen. Met behulp van een navigatiesysteem moeten zij de route binnen een etmaal voltooien. Tijdens de race wordt de atleet begeleid door een fietser en één of twee auto’s met enthousiaste hardlopers, klaar om het stokje over te nemen. Hoewel het een wedstrijd is, moeten alle teams zich als normale verkeersdeelnemers gedragen”, benadrukt Trees. Momenteel staan er al twaalf teams op de startlijst, met deelnemers uit plaatsen als Groningen, Appingedam, Zuidlaren, Klazienaveen en Hilversum, evenals teams uit Duitsland. Inschrijving voor de Hondsrug Estafette sluit eind augustus, maar we verwachten dat het aantal teams nog zal toenemen in de komende weken. “We hopen op minstens twintig teams”, aldus Trees. Onderweg zijn er drie controlepunten ingericht, waarvan de eerste op 56 kilometer van de start in Dierenpark Emmen. “Een unieke locatie”, zegt Trees opgetogen. “De deelnemers lopen zelfs ’s nachts een rondje om de savanne. Wie van het team deze kans krijgt, is natuurlijk de vraag. Zo’n unieke ervaring komt niet vaak voor. Vervolgens gaat de route via Klazienaveen en Zwartemeer richting het kuuroord in Duitsland, waar uiteindelijk de drie beste teams gehuldigd zullen worden.