Hondsrug Estafette: 226 km grensavontuur

Op avontuur door het Teutoburger Wald

De Hondsrug Estafette daagt je uit voor een epische 226 kilometer door één van de meest betoverende grensregio’s van Nederland en Duitsland. Vanuit het pittoreske Schipborg in Drenthe lopen teams over eeuwenoude dekzandheuvels, trotseren ze mysterieuze bossen en ploeteren ze over uitgestrekte zandduinen. Iedere kilometer voelt als een nieuw hoofdstuk in een natuurepos.

Zodra je de Nederlandse grens achter je laat, neemt het parcours je mee de Duitse wereld in. Door het Teutoburgerwoud slingeren smalle paadjes steil omhoog, om vervolgens weer af te dalen langs weelderige beekdalen. Het eindpunt in Bad Laer combineert middeleeuwse charme met moderne gastvrijheid: historische vakwerkhuizen vormen het decor voor je glorieuze finish.

Dit is meer dan een estafetteloop. Het is een reis langs eeuwenoude hunebedden, over glooiende heidevelden en door dichte loofbossen, waar elke stap geschiedenis ademt. Teams wisselen elkaar af, motiveren en trekken samen op in een ervaring die landschap, cultuur en sport naadloos verbindt.

226 kilometer grensavontuur: AKU’s Hondsrug Estafette

Het artikel werd op maandag 12 juni 2017 gepubliceerd door Atletiek Klub Uithoorn

Afgelopen vrijdagmiddag 9 juni vertrok een enthousiast gezelschap van 12 atleten van Atletiek Klub Uithoorn uit Uithoorn, maar door drukte op de weg arriveerden we pas om 17:50 uur in Schipborg. Nog net op tijd bonden Team A: Anne-Marie Fontijn, Harry Langeveld, Hans Mooij, Atie van Oostveen, Wil Voorn en Walter Zuijderduin om 18:00 uur de veters en bevestigden fietsers en chauffeurs de startnummers. Elke etappe liep één atleet met twee fietsers die de route verlichtten, terwijl de overige drie teamleden in de auto tot het volgende wisselpunt vooruitreden.

Via Emmen stoomden we in oostelijke richting door en passeerden bij Zwartemeer de grens met Duitsland. Het bleef droog en met 12 °C en nauwelijks wind voeren we de hele nacht op korte broek en T-shirt, tot Team B: Huub Jansen, Theo van Rossum, Eric ten Veldhuis, Baukje Verbruggen, Karin Versteeg en Hans Versteeg om 22:10 uur na circa 45 kilometer het stokje overnam voor de donkere uren.

Toen het landschap heuvelachtiger werd, bleek de Hondsrug pas echt z’n kracht: stukken met meer dan 15% stijging vroegen alles van ons. Fietsers stapten af om de lopers te assisteren, en bij beide wisselpunten moesten we soms bijna een uur wachten op langzamere teams om de finish gelofte in balans te houden.

Op zaterdagochtend om 10:45 uur startte Team B de laatste 55 kilometer over glooiend terrein en stramme spieren. Na twintig uur keihard werken bereikten we Bad Laer en liepen we hand in hand de laatste kilometer. Met een trotse tweede plek, scherpe medailles en het eerste biertje in de hand sloten we dit onvergetelijke weekend af een bewijs dat doorzettingsvermogen, samenspel en een dosis knetterharde heuvels samen goud waard zijn.

Verdwaald in het Hondsrugbos: een onvergetelijke estafettenacht

Het artikel is in oktober 2014 gepubliceerd door Dollardstad Runners

Op vrijdag 3 oktober 2014 stapte ons team onder leiding van Gert, met Janet, Kea, Gea, Sylvia, Mirjam, Stephan, Jolanda en Dita eindelijk de bus in, beladen met sporttassen en proviand. De rit naar Schipborg verliep vlekkeloos, en bij aankomst om 17:00 uur schonken we ons eerst een kop koffie in de nazomerzon, zonder een zuchtje wind. Alles leek klaar voor een perfecte start.

Om 18:40 uur namen Sylvia en Jolanda de eerste etappe voor hun rekening: Jolanda op de fiets, Sylvia te voet. Wij snelden met de bus naar het eerste wisselpunt en genoten van het zachte avondlicht over de velden. De eerste kilometers vlogen voorbij, de teamgeest zat er meteen in en niemand had nog een vermoeden van wat ons zou te wachten staan.

Dat veranderde toen Dita en ik (Kea) in een dicht, spookachtig bos belandden. De duisternis slokte ons op, de mist rolde tussen de stammen en onze lampen noemden slechts schimmen in de verte. Onze fietsnavigatie weigerde dienst, de portofoons waren dood, en even wisten we niet meer hoe we verder moesten. Paniek nam bezit van ons totdat Gert, onverstoorbaar en vastberaden, na een zoektocht van een half uur ons weer vond. Wat een opluchting toen we het bospad opnieuw konden volgen!

Met hernieuwd enthousiasme vervolgden we onze weg naar Emmen en later door de nachtelijke Drentse landschappen. Hoewel het in de vroege uren fris was, liepen we in T-shirt en korte broek een ongekende luxe voor oktober. Toch bleef de spanning: enkele lopers raakten nogmaals de weg kwijt en moesten we improviseren met alternatieve routes en de bus inzetten om de groep bijeen te houden.

Uiteindelijk misten we onze ambitieuze doelstelling van 237 kilometer in 24 uur, maar dat deed niets af aan de herinneringen. We sloten de tocht af in de schemer van de volgende avond, met koude tenen en warme harten, vol gelach om onze plaspauzes achter bomen en de vrolijke kwinkslagen onderweg. Deze dag in de natuur met zijn momenten van geluk, verwarring en overgave blijf ik voor altijd koesteren.

Venijn in de staart: Delta Lloyd’s 240 kilometer Hondsrug Expedition

Het artikel is in oktober 2014 gepubliceerd door Delta Lloyd Running Team

Na maanden van voorbereiding stond ons Delta Lloyd Running Team, onder leiding van Leo, klaar voor de Hondsrug Estafette. Oorspronkelijk bedroeg de route 237 kilometer, maar al snel bleken het er ruim 240 kilometer te zijn. Ons einddoel? Het betoverende kuuroord Bad Laer, met zijn middeleeuwse vestingmuren én glooiende Duits-Nederlandse grenslandschap.

De ceremoniële start vond plaats in het pikkedonker nabij Assen. Team 1: Willem, Jeffrey en Joossprong in de nacht in de startblokken, verlicht door hoofdlampen en de reacties van slaperige voorbijgangers. Even leek het op een dolle gewaarwording: wat deden wij met lampen én bus in een stil woonstraatje om twee uur ’s nachts?

Na 200 kilometer was het team dat de finale mocht beleven alom begerenswaard: Leo, Astrid, Wallie en Sjoerd namen het stokje over voor de laatste etappe. Zij zouden de beruchte hellingen bij Bad Laer trotseren, waar zelfs middeleeuwse koetsen al kraakten. “Het venijn zit in de staart,” had de organisatie ons gewaarschuwd en dat bleek geen woord te veel.

Langs het hele traject werden we gedragen door gedreven vrijwilligers. Bij Klazienaveen staken we officieel de grens over, en bij elke van de drie checkpoints stonden koffie, medisch personeel en ervaren ‘4-daagsen’ verzorgers gereed. Toeschouwers? Nagenoeg kippenvelstilte, op een verdwaalde Duitser na die ons hoofdschuddend nakeek en een politieagent die even kwam vragen of alles in orde was.

Bij de laatste steile klim zagen we onze finish als een burcht op de horizon. Met stramme benen, druppels op onze voorhoofdlamp en adem in de keel, beklommen we het slotstuk naar de poort van Bad Laer. Na bijna 22 uur onophoudelijk rennen en fietsen sloegen we een triomfantelijke arm om elkaar heen en staken we gezamenlijk de streep over.

Precies op dat moment kondigde de organisatie de prijsuitreiking aan. Terwijl ons hele team vrolijk onder de douche stond, moest een dapper lid nog met natte haren de zilveren plaquette en bloemen in ontvangst nemen. Een komisch slotakkoord van een tocht waarin sportiviteit, doorzettingsvermogen en een tegendraadse dosis Hondsrug uitdaging perfect samenkwamen.

Deze 240 kilometer brachten ons langs heidevelden, bosrijke bergen, verraderlijke steile stroken en lege Duitse buitenwijken. We keerden terug met nieuwe anekdotes, hete spieren en hartsbreedte trots. Wie durft volgend jaar het venijn in de Hondsrug staart opnieuw te ervaren?

Hondsrug Estafette: ren als team van Schipborg naar Bad Laer!

Het artikel werd op donderdag 24 juli 2014 gepubliceerd door Petra Vijn

Op vrijdag 3 en zaterdag 4 oktober staat de eerste Hondsrug estafette gepland. Precies om zes uur ’s avonds starten de eerste hardlopers in Schipborg en rennen richting de prachtige bestemming, Bad Laer in Duitsland.

De deelnemende teams zullen een afstand van ongeveer 235 kilometer moeten overbruggen tijdens deze uitdagende race. Ze hebben een tijdsbestek van 24 uur om deze taak te volbrengen. “Voor ervaren atleten die graag in de natuur rennen en als team een indrukwekkende prestatie willen neerzetten, is dit een prachtige uitdaging”, aldus woordvoerder Trees Mollema. “We hebben een werkelijk schitterende route uitgestippeld, die onder andere twee Geoparken in Nederland en Duitsland doorkruist. Het zal een genot zijn voor de deelnemers.” Het thema voor dit jaar is ‘Hondsrug’, nadat vorig jaar de Waddenzee estafette op het programma stond. “We beginnen opnieuw bij restaurant de Drentsche Aa in het pittoreske Schipborg. Dit is een prachtige locatie waar de deelnemers zich kunnen omkleden en indien gewenst kunnen genieten van een hapje als voorbereiding op de laatste briefing.”

Neem deel aan de spannende Hondsrug estafette van Schipborg naar Bad Laer, waarbij teams ’s nachts de savanne in Dierenpark Emmen doorkruisen. Elk team bestaat uit minimaal zes en maximaal twaalf personen. Met behulp van een navigatiesysteem moeten zij de route binnen een etmaal voltooien. Tijdens de race wordt de atleet begeleid door een fietser en één of twee auto’s met enthousiaste hardlopers, klaar om het stokje over te nemen. Hoewel het een wedstrijd is, moeten alle teams zich als normale verkeersdeelnemers gedragen”, benadrukt Trees. Momenteel staan er al twaalf teams op de startlijst, met deelnemers uit plaatsen als Groningen, Appingedam, Zuidlaren, Klazienaveen en Hilversum, evenals teams uit Duitsland. Inschrijving voor de Hondsrug Estafette sluit eind augustus, maar we verwachten dat het aantal teams nog zal toenemen in de komende weken. “We hopen op minstens twintig teams”, aldus Trees. Onderweg zijn er drie controlepunten ingericht, waarvan de eerste op 56 kilometer van de start in Dierenpark Emmen. “Een unieke locatie”, zegt Trees opgetogen. “De deelnemers lopen zelfs ’s nachts een rondje om de savanne. Wie van het team deze kans krijgt, is natuurlijk de vraag. Zo’n unieke ervaring komt niet vaak voor. Vervolgens gaat de route via Klazienaveen en Zwartemeer richting het kuuroord in Duitsland, waar uiteindelijk de drie beste teams gehuldigd zullen worden.