Hardlopers vertellen over hun Elfsteden Estafetteloop avontuur

De Elfsteden Estafetteloop is een legendarische estafetteloop van maar liefst 227 kilometer in Friesland, die hetzelfde parcours volgt als de beroemde Elfstedentocht. Het evenement, dat teams van hardlopers samenbrengt, biedt lopers de mogelijkheid om het prachtige Friese platteland te verkennen met stops in historische steden zoals Leeuwarden, Sneek en Harlingen. Deelnemers worden ondergedompeld in de schoonheid van de omgeving, waarbij ze onderweg langs schilderachtige weilanden, windmolens en kanalen komen. Deze race is niet alleen een viering van de rijke cultuur en geschiedenis van de regio, maar trekt ook enthousiaste hardlopers vanuit de hele wereld aan die de uitdaging van deze unieke race willen aangaan.

AKU Lopers voltooien de Decathlon Elfsteden Estafetteloop: een buitengewone prestatie!

Het artikel is in juli 2018 geplaatst door Atletiek Klub Uithoorn

Op 9 en 10 juni hebben de lopers van Atletiek Klub Uithoorn (AKU) deelgenomen aan de avontuurlijke Decathlon Elfsteden Estafetteloop. Deze roadtrip langs de historische Friese elf steden is gebaseerd op de beroemde schaatsklassieker en vereist dat teams non-stop 226 km hardlopen. Het doel is om de afstand zo snel mogelijk af te leggen, waarbij er constant minimaal één loper op het parcours moet zijn vergezeld door een fietser die navigatie en verlichting verzorgt. Elk team bestaat uit maximaal 12 lopers die afwisselend lopen, fietsen, navigeren en autorijden. Bij elk van de 11 steden moeten zij een stempel halen, vergelijkbaar met de schaats Elfstedentocht, om het felbegeerde elfstedenkruisje te verdienen.

De lopers van AKU verdeelden zich in twee teams, elk verantwoordelijk voor 2 blokken van tussen de 45 en 55 km met een afsluitend blok van 20 km. Het eerste team vertrok op zaterdagavond even voor half zeven vanuit Leeuwarden en koos ervoor om stukken van 2 km te lopen en vervolgens te wisselen. Het tweede team vertrok later die nacht vanuit Woudsend en liep via Sloten en Stavoren naar Hindelopen, waar ze weer wisselden met het eerste team. Er was een wachttijd van anderhalf uur omdat ze te vroeg aankwamen bij het volgende wisselpunt dan gepland. Om even voor 05.00 uur werd de tocht vervolgd richting Bolsward, Harlingen en Franeker. Na een zeer korte nachtrust stond team 2 alweer klaar om het stokje over te nemen. Na een wachttijd van anderhalf uur vervolgden ze hun tocht langs de prachtige natuur rondom Bartlehiem.

Vlak na het bekende bruggetje van Bartlehiem begon het eerste team aan hun laatste 20 km en ronddenzij de elfstedentocht af door in Leeuwarden over de finish te komen. De teamleden waren uitzinnig van vreugde en omhelsden elkaar terwijl het publiek hen toejuichte. De elfstedentocht is een van de meest iconische schaatsevenementen ter wereld en het voltooien van de tocht is een enorme prestatie waar schaatsers jarenlang voor trainen. Het is een eer om een elfstedenkruisje te ontvangen als bewijs van voltooiing en het wordt gezien als een teken van doorzettingsvermogen, vastberadenheid en discipline.

Wauw, hier zit ik dan. Het is maandagochtend 09:30 uur en ik heb zojuist ongeveer 10 uur geslapen. Hoewel mijn kuiten wat pijnlijk zijn, voel ik me over het algemeen vrij fit. Het is voorbij. Ik heb er zo lang naar uitgekeken en nu is het alweer voorbij gevlogen. In september plaatste ik een oproep op Instagram, waarin ik aangaf dat ik met een groep meiden de Elfsteden Estafetteloop wilde gaan lopen. Dit was het begin van een bijzondere reis. Binnen een uur hadden we al een WhatsApp-groep en de afgelopen 9 maanden hebben we samen gezwoegd om ons doel te bereiken. Voor we het wisten was het al 9 juni en stonden we aan de start in Friesland. Wat een weekend was het! Ik neem jullie graag mee in onze reis, ons enthousiasme en onze ervaringen. Dit wordt waarschijnlijk mijn langste blog ooit.

Op zaterdag 9 juni om 12.00 uur was het zover. Na een ochtend vol tassen pak stress, hoewel het eigenlijk wel meeviel omdat de meeste spullen de dag ervoor al waren ingepakt en een lange rit naar Friesland, kwamen we eindelijk aan. Björn, een van onze vriendelijke chauffeurs voor het weekend, Dagmar en ik hadden eerder die dag een busje opgehaald in Drachten. Om 12 uur arriveerden we in Akkrum, waar we bij Bonny verzamelden. Hier konden we ons samen voorbereiden op de start en genieten van een heerlijke pastamaaltijd die Emma en Bonny voor ons hadden geregeld. Als een ware Oprah deelde Silvia nog alle goodybags uit voordat we naar Leeuwarden vertrokken. Wat een opwindende ervaring!

17.00 uur

We halen we ons startpakket op bij de Decathlon. Er is een kleine wijziging in de route, maar we besluiten dat alles goed zal komen. De busjes zijn geïnstalleerd en onze chauffeurs (Hans en Björn) staan klaar terwijl we wachten op de start. De zenuwen nemen toe: zullen we het redden en binnen de tijd blijven? We lachen schamper als de mevrouw bij de Decathlon ons nog wil uitleggen wat er gebeurt als je te vroeg bent, want dat gaat ons écht niet gebeuren. Ilona wordt nog even voor een camera gezet en vertelt voor de hele Friese natie wat over ons avontuur. Laat het maar beginnen!

18.00 uur

We staan we klaar in het start-vak als het 3e team. Mirjam begint met de allereerste shift en schiet als een pijl uit de boog weg bij het startschot. Dagmar en Els vergezellen haar op de fiets en zo begint Girls Run 11Steden aan onze tocht! In bus 2 zijn de zenuwen nog flink aanwezig, zij hebben pas rond 20.00 uur hun eerste shifts en moeten dus nog even wachten…

19.00 uur

We gaan als een speer en liggen we voor op schema. Silvia, Marjolein en Ilona doen hun eerste shift op hoog tempo en we wisselen veel eerder dan gepland! Adrenaline op zijn max!

20.00 uur

Begin ik aan mijn eigen eerste shift. Ik ga 2x 2 kilometer doen met Emma, terwijl Joanka met ons meefietst. Ik voel een enorme rush als ik begin te rennen. We lopen richting Sneek, passeren andere lopers en mijn voorbereiding lijkt zich uit te betalen. Al kletsend loop ik een tempo van 5’10 en ik verbaas mezelf compleet. Ik weet dat ik dit tempo niet de hele 24 uur zal kunnen volhouden in mijn shifts, maar het voelt wel erg makkelijk en ontspannen. Mijn tweede 2 kilometer gaat in hetzelfde tempo en ook Emma loopt in rap tempo. In onze 8 kilometer winnen wij 10 minuten op het beoogde schema. We gaan als een speer en zijn maar wát trots op onszelf. Op kilometer 28 tikken we af en beginnen Joanka, Tanja en Bonny aan hun eerste kilometers!

21.00 uur

Om 21.00 uur maken de niet lopende deelnemers in IJlst dankbaar gebruik van de gastvrijheid van Bonny’s lieve nicht. Hier kunnen ze snel een kopje koffie of thee pakken, naar het toilet gaan en zelfs wat lekkere stroopwafels meenemen. Ondertussen zetten Joanka, Tanja en Bonny vol gas door en behalen ze nog twee stempelposten. Hierdoor liggen ze bij de volgende wissel maar liefst 35 minuten voor op schema!

22.00 uur

We staan op een heel mooi wisselpunt en de deelnemers genieten van een prachtig zicht aan de haven en juichen ze andere teams toe. Het Friese landschap is bijzonder mooi! Mirjam, Dagmar en Ilona beginnen aan hun eerste lange shift, terwijl busje 2 zich klaarmaakt voor de nacht bij de McDonald’s in Sneek. Hoewel slapen er voorlopig niet in zit, nemen ze even de tijd om op te laden, drankjes te scoren en een sanitaire stop te maken.

23.00 uur

Terwijl bus 1 aan de nightshifts begint, begint het klaarmaken van busje 2 voor de nacht bij de McDonalds in Sneek. We besluiten dat het fijn is om even de bus uit te zijn en gewoon even ergens te kunnen hangen. Van slapen is voorlopig toch geen sprake, en volgens de planning hoeven onze eerste lopers pas rond 03.00 uur uur weer te lopen. Dus dan maar even zitten, telefoons opladen, koffie en thee (en een hamburger voor Emma) scoren en even een sanitaire stop maken!

0.00 uur

Om middernacht vertrekt bus 2 naar hun standpunt waar ze de nacht zullen doorbrengen naast een weiland vol schapen. Hier doen ze hun eerste ervaringen op met wildplassen en komen ze in contact met buurtbewoners die zich afvragen wat ze daar zo laat op de avond doen. De lopers van bus 1 gaan snel en daarom besluit bus 2 wat slaap in te halen en om 01.30 uur een wekker te zetten om ruim op tijd te zijn voor de volgende wissel.

01.00 uur

Hoewel we ons over de bus hebben verspreid, lijkt het erop dat slapen voor niemand mogelijk is. Om de sfeer wat op te peppen, besluit Emma wat Duitse muziek op te zetten en we maken er maar het beste van. Zelfs als Team No Sleep gaan we deze uitdaging aankunnen. Onze collega’s in bus 1 lopen al ruim voor op schema (ongeveer 40 minuten), dus wij hebben besloten om ons eten te pakken en ons klaar te maken voor onze nachtdienst.

Zondag 10 juni | 02.00 uur

De eerste groep passagiers van bus 1 is bijna klaar om te vertrekken. Bonny en Tanja zijn klaar om hun eerste nachtdienst te draaien en ik ga met de fiets mee. De temperatuur is behoorlijk laag, dus heb ik me warm aangekleed als een sneeuwpop. In ieder geval hoef ik me geen zorgen te maken over de kou!

03.00 uur

Tijdens onze nachtdienst wisselen Emma, Joanka en ik elkaar af en gaan we gezamenlijk maar liefst 24 kilometer afleggen. Om ervoor te zorgen dat we niet te veel tijd verliezen met aankleden en ons tempo kunnen blijven behouden, besluiten we om elke kilometer van loper te wisselen. Onderweg maken we nog even een korte omweg door een grasland, waarbij Emma haar navigatiekunsten op de fiets laat zien. Het gaat ons goed af, maar helaas begint Emma haar knieën op te spelen en wordt de pijn bij elke kilometer heviger.

04.00 uur

Terwijl de eerste bus geniet van een dutje, bereiken wij het tweede controlepunt en worden prompt gestopt. We zijn te snel en moeten even pauzeren. Serieus? We begrijpen er niets van. De organisatie houdt ons 20 minuten tegen omdat we anders te vroeg de finish bereiken volgens het schema. In gesprek met andere teams, horen we dat sommigen zelfs anderhalf uur vastzitten op dit punt. We zijn boos en gefrustreerd. We hadden niet verwacht zo lang stil te staan en hebben geen extra kleding bij ons. Het wachten valt ons zwaar, terwijl Emma’s knieklachten toenemen. Uiteindelijk besluiten Joanka en ik de rest van de shift samen af te maken. Tanja wordt 4 kilometer voor het wisselpunt afgezet door de bus en loopt die afstand ook.

05.00 uur

Na het bereiken van het wisselpunt, hebben we besloten om ons niet langer te haasten. We waren nog een beetje onder de indruk, en we realiseerden ons dat het geen zin heeft om ons schema voor te blijven. Daarom hebben we besloten om een tempo aan te houden dat we gemakkelijk aankunnen, en om te genieten van het prachtige landschap om ons heen. De zon komt op en de dag begint echt te leven.

06.00 uur

Tanja voegt zich bij ons als teamlid voor haar dienst. Het is geweldig om elkaar te ondersteunen wanneer dat nodig is. Bus 1 is gereed en gaat weer op pad om kilometers te maken, terwijl wij de kans krijgen om even op adem te komen!

07.00 uur

Tijdens de rit maakt Bus 2 een tussenstop in Akkrum om Coen, de vriend van Emma, op te halen. Coen zal het tweede deel van de reis met ons meereizen. Bij Bonny maken we even een korte pauze om te toiletteren, eten, koffie en thee te halen en om te kijken of er nog wat warme kleding te vinden is in Bonny’s garderobe. Voor sommigen was het namelijk niet genoeg om warm gekleed te gaan. Ik was in ieder geval erg dankbaar voor Bonny’s dikke trui!

08.00 uur

Tijdens onze rit naar het wisselpunt in Harlingen, maken we gebruik van een mini powernap van 15 minuten, mijn enige slaapmoment tijdens deze estafette. Ondertussen gaat Silvia naar de EHBO vanwege haar pijnlijke open blaren, waar zij professionele behandeling krijgt. Tegelijkertijd lopen de andere deelnemers een schitterende route langs de kustlijn. Ondanks de vermoeidheid en het gebrek aan slaap, blijft het een waar genot om mee te doen aan deze estafette!

09.00 uur

Bij het wisselpunt in Franeker staat bus 2 stil en is het druk met lopers die wachten om verder te gaan. De organisatie heeft opnieuw besloten dat te snelle lopers even moeten pauzeren. Gelukkig hoeft ons team niet te wachten en kunnen we direct door. Ikzelf ga binnenkort weer van start, maar mijn benen voelen nog strak aan en ik moet elke keer een paar honderd meter lopen om los te komen. Ondanks dat verbaas ik mezelf door mijn kilometers nog steeds in 6’00 uur te kunnen lopen. Maar wat ik nog mooier vind, is dat iedereen zichzelf aan het overtreffen is. Het is prachtig om te zien hoe we elkaar motiveren om ons maximale potentieel te bereiken.

10.00 uur

De route is werkelijk schitterend, alhoewel de kilometers soms wel wat zwaar kunnen aanvoelen. Er zullen momenten zijn waarop je tot het uiterste moet gaan, maar de verbluffende dorpjes, idyllische watertjes en zelfs de enthousiaste high-fivende kinderen maken het allemaal de moeite waard! Bovendien worden de niet-lopers goed in de watten gelegd door een lieve vriendin van Bonny die hen voorziet van heerlijke broodjes, koffie en thee. Het geeft ons een extra boost onderweg wanneer we zo goed verzorgd worden!

11.00 uur

Silvia kampt met hinderlijke blaren en wonden als gevolg van het lopen, waardoor ze helaas niet meer in staat is om verder te gaan. Gelukkig zijn de lopers van bus 1 bereid om haar kilometers over te nemen en kan Silvia nu verder gaan op de fiets. Naast deze overdracht, spelen de fietsers nog altijd een cruciale rol in het geheel, aangezien er vakkundig genavigeerd dient te worden!

12.00 uur

We hebben een prachtige plek gevonden om van start te gaan bij de wisseling tussen bus 1 en bus 2. De zonnestralen maken het plaatje compleet terwijl onze picknickkleedjes op het gras liggen. We moedigen enthousiast andere teams aan terwijl we wachten op onze kans om deel te nemen. Bonny en ik zijn klaar voor onze 2x 2,5 kilometer etappes. We lopen 2x 2 kilometer voor onszelf en nog eens 2x 500 meter voor Emma. Deze strategie werkt als een magneet, omdat het ons in staat stelt om elkaar te steunen en de kilometers dieper worden en onze benen vermoeid raken. Het is het motivatiemiddel dat ons vleugels geeft: “nog 500 meter voor onszelf, en dan 500 meter voor Emma.” We lopen langs het water naar Dokkum en genieten van het zonnetje. Dit is toch wel een onverwacht cadeautje!

13.00 uur

Onze reis gaat verder naar Dokkum, waar Tanja en Joanka twee keer een afstand van 2,5 kilometer zullen afleggen. Het is nog steeds zonnig en we blijven genieten van de prachtige omgeving. Ondertussen maakt Emma even gebruik van haar powernap vaardigheden.

14.00 uur

Terwijl we uitkijken naar de bus wissel voorbij Dokkum, worden we verblijd door de komst van Ilona’s moeder en zus, die ons verrassen met heerlijke, warme poffertjes. Het is zo fijn om een warme maaltijd te hebben tijdens onze reis! Ondertussen arriveren Joanka en Tanja eerder dan gepland, vanwege een omleiding in Dokkum. Hierdoor missen we een stuk van de route, maar dit was al onderdeel van de planning. Gelukkig lopen we nog steeds voor op schema en er is geen gevaar meer dat we worden opgehouden, omdat ons laatste doel Leeuwarden is.

15.00 uur

Het is prettig dat de diensten nu korter zijn, vooral omdat iedereen vermoeid is. Ilona is echter de uitzondering en lijkt nog steeds vol energie te zitten, alsof ze zonder problemen een halve marathon zou kunnen rennen. De wisseling van de eerste bus verliep vlekkeloos en ze zijn nu bezig met de laatste kilometers naar de finish.

16.00 uur

De rit van bus 1 is ten einde, terwijl bus 2 de laatste kilometers aflegt. We hebben allemaal nog 2,5 kilometer te gaan voordat we onze bestemming bereiken. Coen heeft ons gewezen op het prachtige Elfsteden monument dat we binnenkort passeren en we besluiten om een korte pauze te nemen om een bus foto te maken bij dit iconische punt. Aangezien we genoeg tijd hebben en we toch langskomen bij deze fantastische locatie, is het zeker de moeite waard om een mooie foto te scoren!

16.45 uur

We bevinden ons in Leeuwarden, in afwachting van Joanka en Bonny die hun laatste kilometers afleggen. Zodra we compleet zijn, lopen we als een team hand in hand over de finish. De onbeschrijflijke vreugde die we voelen, is overweldigend. We hebben het gedaan, samen als één team. Ik ben ontzettend trots op iedereen die hierbij betrokken was. We juichen, lachen, huilen, knuffelen, springen, dansen en staan versteld van wat we hebben bereikt. We maken foto’s en vieren feest.

Hoewel we niet in de prijzen vallen (wij hadden het ook niet verwacht), zijn we wel super trots op onze grootste prestatie: het Elfsteden kruisje. Het is prachtig! Ondanks dat mijn medaillefoto niet perfect is (mijn haren zitten alle kanten op en mijn gezicht straalt vermoeidheid uit na meer dan 26 kilometer in 23 uur zonder slaap), ben ik nog steeds ontzettend trots op onze volle stempelkaart en de welverdiende medaille die we hebben behaald.

18.00 uur

Wat een avontuur! Na 24 uur zijn we terug bij Bonny thuis en worden we verwend met een warme maaltijd, dankzij haar lieve vrienden. We hebben anderhalf uur sneller gelopen dan verwacht en ik ben zo trots op deze fantastische groep meiden. Iedereen heeft zichzelf overtroffen en de liefde tussen ons was voelbaar. Ook wil ik graag alle vrienden en familie van Bonny bedanken voor de maaltijden, koffie, thee en sanitaire stops.

Een speciale shout-out ook naar de zus en moeder van Ilona voor de poffertjes en support. Dank aan alle familie en vrienden die ons hebben gesteund en aangemoedigd, zowel persoonlijk als via berichtjes. En natuurlijk kunnen we niet genoeg bedanken zeggen tegen Coen, Hans en Bjorn, die ons 24 uur lang door Friesland hebben begeleid. Zonder jullie was dit niet mogelijk geweest!

AKU goes Elfsteden Estafetteloop 2016

Video, Ronald Velten | Gepubliceerd op 6 Juli 2016

Laat u meeslepen door het onvergetelijke avontuur van Atletiek Klub Uithoorn tijdens hun deelname aan de adembenemende Elfsteden Estafetteloop 2016. Deze bijzondere hardloopwedstrijd besloeg maar liefst 216 kilometer langs de schitterende historische steden van het betoverende Friesland. Dit sportieve evenement bood de atleten van Atletiek Klub Uithoorn de ultieme uitdaging om non-stop te rennen en de grenzen van hun uithoudingsvermogen te verleggen. Vastbesloten om hun teamgeest en doorzettingsvermogen te tonen, streden zij tegen vermoeidheid en de onvoorspelbare weersomstandigheden om de finishlijn te bereiken.

Langs de route werden zij omringd door de prachtige natuur en de rijke geschiedenis van Friesland. Vanaf de start in Leeuwarden tot aan de adembenemende finish in Sneek, beleefden zij de magie van elke historische stad die zij doorkruisten. De teamleden werden aangemoedigd door de trotse toeschouwers en genoten van hun aanmoedigingen, wat hen extra kracht gaf om door te blijven gaan. De Elfsteden Estafetteloop 2016 was niet alleen een fysieke uitdaging, maar ook een emotionele reis voor Atletiek Klub Uithoorn. Elke kilometer bracht hen dichter bij elkaar en versterkte de band binnen het team. Ze overwonnen obstakels, zowel mentaal als fysiek, en lieten zien wat mogelijk is als je samenwerkt en elkaar ondersteunt.

De deelname van Atletiek Klub Uithoorn aan deze prestigieuze estafetteloop was een mijlpaal in hun sportieve carrière. Het evenement diende als een inspiratiebron voor toekomstige uitdagingen en motiveerde hen om hun grenzen verder te verleggen. Het was een ervaring die hen voor altijd zal bijblijven en hen herinnert aan de kracht van doorzettingsvermogen en veerkracht.

Team van Atletiek Klub Uithoorn voltooit 216 kilometer Decathlon Elfsteden Estafetteloop met teamgeest en doorzettingsvermogen

Het artikel is in juli 2017 geplaatst door Atletiek Klub Uithoorn

Op 10 en 11 juni nam een team van Atletiek Klub Uithoorn (AKU), bestaande uit 8 lopers en 4 begeleiders, deel aan de 2e editie van de Decathlon Elfsteden Estafetteloop. Deze non-stop loopestafette van 216 kilometer leidde hen door Friesland, langs de bekende Friese “elf steden”, inclusief het beroemde bruggetje in Bartlehiem. Het avontuur begon op vrijdagavond om 20:56 uur, toen het eerste team vertrok vanuit Ljouwert (Leeuwarden) voor de eerste etappe. Onder begeleiding van chauffeur Theo van Rossum en fietsnavigator Arie van Oostveen legden Jaap Bouwmeester, Atie van Oostveen, Huub Jansen en Esther Visscher in blokken van 2 kilometer de eerste 70 kilometer af via Drylts (IJlst) en Snits (Sneek) naar Oudemirdum. Rond 05:00 uur ging de tocht verder richting Bolsward, gevolgd door Harlingen en Franeker. Na een korte nachtrust stond team 2 klaar om het stokje over te nemen. Helaas moesten ze anderhalf uur wachten voordat ze hun tocht om 10:00 uur konden vervolgen. Ondanks bewolking steeg de temperatuur richting 20 graden, wat een warmere dag beloofde.

Team 2 had geluk dat ze door het prachtige natuurgebied rondom Bartlehiem liepen, voornamelijk over wandel- en fietspaden. Dit betekende wel dat de auto moest omrijden, waardoor de afstanden langer waren dan 2 kilometer. Door af te wisselen tussen lopers en fietsers werd dit deel van het parcours met de juiste snelheid afgelegd. Na het bekende bruggetje van Bartlehiem begon team 1 aan hun laatste 20 kilometer en liepen ze via Dokkum terug naar Leeuwarden. Halverwege de route besloten ze een korte pauze in te lassen om wat te eten en te drinken. Het was een lange dag geweest en ze konden wel wat energie gebruiken. Ze vonden een gezellig café aan de waterkant waar ze neerploften op het terras. Terwijl ze genoten van hun maaltijd en de mooie omgeving, bespraken ze hun prestatie tot nu toe. Ze waren trots op wat ze hadden bereikt en op de teamspirit die ze hadden laten zien. Het was niet altijd makkelijk geweest, met wisselende weersomstandigheden en vermoeidheid, maar ze hadden elkaar altijd gesteund en gemotiveerd om door te gaan.

Na de pauze vervolgden ze hun weg richting Dokkum. Het landschap veranderde langzaam van open weilanden naar pittoreske dorpjes en smalle weggetjes. Onderweg werden ze aangemoedigd door voorbijgangers en andere teams die ook meededen aan de estafette. Toen ze eindelijk Dokkum bereikten, begon de vermoeidheid echt toe te slaan. Maar ze waren vastberaden om door te zetten. Met nog maar enkele kilometers te gaan, pushten ze zichzelf om de finish in Leeuwarden te halen.

Uiteindelijk bereikten ze met vermoeide benen maar een grote glimlach op hun gezicht de finishlijn in Leeuwarden. Ze werden begroet met luid applaus van vrienden, familie en andere deelnemers. Ze hadden het gehaald, 20 kilometer afgelegd in een prachtige omgeving en met een geweldig teamgevoel. Met trots ontvingen ze hun welverdiende medailles en vierden ze hun prestatie met een welverdiend feestje. Team 1 had laten zien wat ze waard waren en waren een inspiratie voor anderen. Het was een ervaring die ze nooit zouden vergeten en die hen alleen maar motiveerde om in de toekomst nieuwe uitdagingen aan te gaan.

Elfsteden Estafetteloop hardloopwedstrijd gestart in Leeuwarden

Het artikel is op vrijdag 10 juni 2016 geplaatst door Omrop Fryslan

Er is een nieuw soort Elfstedentocht in opkomst, namelijk de Elfsteden hardloopwedstrijd voor groepen in estafettevorm. Hoewel het nog niet erg massaal is, is het evenement vrijdagavond om 19:00 uur van start gegaan. Op zondagmiddag worden de eerste deelnemers om half vier weer verwacht bij de Oldehove. In totaal doen 115 mensen mee aan de tweede editie van de Elfsteden Estafette. Sommige deelnemers beschouwen het hardlopen midden in de nacht als een van de charmes van het evenement. De deelnemers leggen in estafettevorm in totaal 216 kilometer af, zonder pauze. Ze worden begeleid door volgauto’s waarin de lopers die even rust nodig hebben, kunnen uitrusten. Daarnaast is er ondersteuning van EHBO’ers in geval van blessures. Dit is de tweede keer dat de Elfsteden Estafette plaatsvindt.

Ga mee op avontuur: 227 kilometer afleggen door alle steden van Friesland!

Het artikel is op maandag 29 juni 2015 geplaatst door Hardloop.Events

Met een team van 9 lopers zullen we een afstand van 210 kilometer afleggen door afwisselend te rennen, fietsen en in de bus te zitten. Ons doel is om alle steden in Friesland te bezoeken. Op vrijdagmiddag 12 juni vertrokken we rond 5 uur met 2 teams in evenveel busjes richting Leeuwarden. Ons team gaat om 19:02 uur van start en we hebben aangegeven dat we een snelheid van 10 kilometer per uur lopen, waardoor we naar verwachting om 16:08 uur de volgende middag zullen finishen. Het is nog erg warm als we aankomen in Leeuwarden en het zal die nacht niet veel afkoelen. Ideaal loopweer dus, waar we erg naar uitkijken. We zijn van plan om in tweetallen te lopen (één loper en één fietser) en elke 2 kilometer te wisselen, behalve in gevallen waarin de auto de loop-/fietsroute niet kan volgen.

Bij de start om 19:02 uur worden we weggeschoten en uitgezwaaid door team 2, dat 18 minuten na ons zal beginnen. Hoewel het geen echte wedstrijd is, streven we er wel naar om eerder dan team 2 te finishen. Onderweg stappen we snel in de bus nadat de loper en fietser hun deel hebben voltooid. Echter, na ongeveer 100 meter raken we al verdwaald. Na wat zoeken zien we andere lopers en kunnen we de juiste richting op rijden. De eerste stad die we passeren is Sneek. Onderweg halen we soms een ander team in en soms worden we zelf ingehaald. We zien regelmatig dezelfde teams en busjes die ook hun lopers/fietsers begeleiden. Bij een bord waarop staat dat doorgaand verkeer is afgesloten raakt een team uit Rotterdam in paniek. We besluiten toch de weg te volgen en dat gaat zonder problemen. Zodra we Sneek zijn gepasseerd, begint het landschap te veranderen. We komen steeds dichter bij de kust en de frisse zeelucht begint al merkbaar te worden. De wegen worden smaller en slingeren zich langs typisch Friese dorpjes en boerderijen.

Na een tijdje komen we aan bij het pittoreske dorpje Makkum, bekend om zijn prachtige stranden en traditioneel aardewerk. Het is een perfecte plek om even uit te rusten en te genieten van de mooie omgeving. We parkeren de auto en wandelen richting het strand. Het is heerlijk rustig en we genieten van het geluid van de golven en de zeemeeuwen. De zon schijnt fel en we vinden een plekje in het zand om te ontspannen. Na een verfrissende duik in het heldere water, besluiten we een wandeling te maken langs de boulevard. We passeren gezellige strandtentjes en winkeltjes met souvenirs en lokale producten. Het is een levendige plek, maar tegelijkertijd ook ontspannen en sfeervol.

Als we genoeg hebben gewandeld, zoeken we een leuk restaurantje uit om te lunchen. We kiezen voor een typisch Fries gerecht, zoals een garnalenkroket of een broodje vis. Het smaakt heerlijk en we nemen de tijd om te genieten van het eten en elkaars gezelschap. Na de lunch hebben we nog wat tijd over voordat we onze weg vervolgen. We besluiten een bezoek te brengen aan een van de aardewerkwinkels waar Makkum om bekend staat. We bewonderen de prachtige handgeschilderde borden, vazen en tegeltjes en kunnen het niet laten om een klein souvenir mee te nemen als aandenken aan deze mooie dag. Met onze nieuwe aanwinst stappen we weer in de auto en vervolgen onze reis langs de kust. Het belooft een prachtige rit te worden, vol met nog meer mooie ervaringen en verrassingen.

De route is opgedeeld in vier etappes met een checkpoint na elke etappe. Het eerste checkpoint bevindt zich in Sloten, waar we iets na kwart voor twaalf arriveren. De teams zitten dicht bij elkaar, aangezien wij als derde team aankomen, net nadat de eerste twee teams zijn gearriveerd. We hebben echter wel een flinke inhaalslag gemaakt. De laatste teams moeten nog steeds starten en beginnen rond twaalf uur. Met een gemiddelde snelheid van 15 kilometer per uur hebben zij minder tijd om te rusten, maar zullen ze nog steeds eerder finishen dan wij, ondanks dat we al ongeveer 50 kilometer hebben afgelegd. Het is inmiddels donker, maar nog steeds aangenaam warm. Ik neem wel steeds een jasje mee voor het geval ik een stuk ren en daarna een paar kilometer fiets, maar tot nu toe heb ik het jasje nog niet nodig gehad. Het lopen in de nacht is een bijzondere ervaring. Na Stavoren loop ik een stuk samen met Yvonne. Op een gegeven moment vliegt er ineens een lamp het pad op. Ik raap hem snel op en merk op dat het de koplamp is die volledig is afgebroken. Dan maar verder fietsen met de koplamp in mijn hand. Over een paar uur zullen we hem niet meer nodig hebben. Af en toe komen we mensen tegen die vragen wat we aan het doen zijn. Om tien over vier bereiken we het tweede checkpoint. We zijn nu al ruim negen uur onderweg en bijna op de helft van de route.

De volgende etappe van ongeveer 65 kilometer brengt ons naar Stiens, de langste afstand tot nu toe. Wij zijn het derde team dat aankomt, terwijl team 2 van Astrea een uur later zal passeren. Zodra het weer licht wordt, gaan we verder met onze tocht richting Bolsward en van Bolsward naar Harlingen. In Harlingen raken we even van de route af door problemen met de navigatie en omdat ik zelf ook aan het lopen ben. Ik wil echter geen tijd verliezen, dus ik besluit door te gaan. Ik zie pijlen op de weg die ik denk dat bij de route horen, maar na een paar keer afslaan zie ik nog steeds geen fietsers. Ik loop een stukje terug en zie andere lopers een andere weg volgen. Ik besluit om met hen mee te gaan, maar raak ze kwijt en loop uiteindelijk terug naar het punt waar ik de rest ongeveer uit het oog verloor. Op dat moment kom ik een ander team tegen met een bus en vraag ik hen om de route nog eens te bekijken. Het blijkt dat ik toch een andere kant op moet en ik vervolg mijn weg.

Even later komt de begeleidings-bus aanrijden. De fietser is naar mij op zoek. We hadden afgesproken elkaar weer te ontmoeten net buiten Harlingen. Helaas veroorzaakt dit een vertraging van ongeveer 10-15 minuten. Desondanks gaan we door. Door alle commotie zijn we echter vergeten de walkietalkie mee te nemen en de batterijen van de fietsnavigatie zijn leeg. We proberen nieuwe batterijen te plaatsen, maar het apparaat wil niet open. Dit gebeurt op een punt waar de fietser/loper een andere route moet volgen dan de begeleidings-bus. Samen met Rob besluiten we op goed geluk verder te gaan over het fietspad richting Franeker. Onder de A31 door en ongeveer een kilometer verder is er een afslag. Mogelijk is dit het punt waar de autoweg en de fiets-/looproute samenkomen. Helaas is de bus nergens te bekennen. We moeten kiezen: doorlopen of misschien terug naar de andere kant van de A31 gaan. We weten het niet zeker.

Terug naar de afslag zijn we gestopt om iemand aan te houden en contact op te nemen met de rest van het team. Gelukkig waren we nog steeds op de juiste route, hoewel ze iets verderop stonden. Zo zetten we onze reis gestaag voort. We bereiken Stiens iets na 10 uur, maar moeten hier bijna anderhalf uur wachten omdat we te vroeg zijn. Het idee is om alle teams zo veel mogelijk gelijktijdig terug te laten komen in Leeuwarden. Helaas voorspelt de buienradar regen rond 12 uur. Hoewel we liever door willen gaan, moeten we wachten. Team 2 komt even na 11 uur aan en moet driekwartier wachten. Om half 12 mogen we weer verder en zullen we de loper/fietser 10 kilometer lang niet zien. We nemen de bus richting Bartlehiem, waar het ook licht begint te regenen. Vervolgens gaan we richting Dokkum, waar ik een stuk langs de prachtige Dokkumer Ee mag lopen. Met de wind in de rug is het echt genieten. Van Dokkum naar Leeuwarden zullen we echter tegenwind krijgen en de windkracht neemt toe. Het is iets na 3 uur wanneer Christa en ik de laatste 6 kilometer voor onze rekening nemen. Dit keer fiets ik het eerste stuk, wat voor mij een primeur is, aangezien ik normaal gesproken altijd begin met rennen en fietste dan het tweede stuk.

Het plan is dat het overige team naar Leeuwarden gaat en ons tegemoet komt lopen, zodat we gezamenlijk de laatste paar honderd meter kunnen rennen en samen de finish kunnen bereiken. Het fietsen tegen de wind in is bijna net zo zwaar als het rennen zelf. Na drie kilometer mag ik Leeuwarden in rennen. Net zoals bij mijn eerste marathon, overvalt me een gevoel van emotie. Na meer dan twintig uur onderweg te zijn geweest (inclusief verplichte rust in Stiens) zonder slaap, komt de finish dan eindelijk in zicht. Het team dat de hele route het snelst heeft afgelegd – iets meer dan dertien uur – snelt mij voorbij. Zij zijn bijna anderhalf keer zo snel als wij. Een paar honderd meter voor de finish komt het team aanwandelen en samen gaan we naar de finish, waarbij ik mijn tempo moet verlagen.

Ik heb bijna alle stukken van de route met een snelheid van ongeveer 11 km/uur gelopen. Iets voor 4 uur in de ochtend zijn we na 19 uur, 21 minuten en 2 seconden onderweg te zijn geweest volgens de uitslag gefinisht. Team 2 komt 20 minuten later binnen, nadat ze iets meer dan 20 uur over de hele route hebben gedaan. Na de finish ontvangen beide Astrea-teams het felbegeerde Elfstedenkruisje als beloning. Nadat we ons hebben opgefrist, gaan we terug naar huis. Een deel van de groep besluit uit eten te gaan, maar omdat Michel alleen thuis is, ga ik direct naar huis. Voordat ik ga, haal ik nog een paar pizza’s bij de Domino’s. Eenmaal thuis, plof ik op de bank en kijk ik tv. Ik ben zo moe dat ik mijn ogen niet meer open kan houden en daarom ga ik om 9 uur naar bed.

Tekst, Pieter de Ruiter

Kennemer loopgroep Elfsteden Estafetteloop 2015

Het artikel is op woensdag 17 juni 2015 geplaatst door Kennemer loopgroep

Precies om 16:00 uur kom ik aan bij Jan Sinnige, waar de drukte van het laden en ordenen van spullen heerst, samen met het kennismaken met mijn teamgenoten. Esther geeft een korte briefing en dan stappen we allemaal in onze eigen bus. In een konvooi vertrekken we richting Friesland. Hoewel we aan het einde van de Noorddorperweg zijn, is deze al uitgetrokken. Onderweg komen we gezellig kletsend en lachend, maar ook een beetje nerveus, aan in Leeuwarden, waar er een diner op ons wacht. Om 21:15 uur begint het eerste team van KLG en daarna is het onze beurt. We starten allemaal samen en na een paar honderd meter gaat de eerste loper, in ons geval Martin, alleen verder terwijl wij in de bus stappen. Na 1200 meter neemt de tweede loper, Ron, het estafettestokje over, gevolgd door Willeke, dan ikzelf en als laatste Lyanda. Deze cyclus herhaalt zich totdat we de eerste 50 km hebben afgelegd. In het begin is het even wennen. We wijken een paar keer af van het parcours, maar al snel krijgen we het spelletje onder de knie. Het is een prachtige avond met zomers weer en het is een genot om door het Friese landschap te rennen, waar het heerlijk stil is, op het geluid van kwakende kikkers na. Ruud fietst het hele stuk met ons mee en zorgt ervoor dat we op koers blijven. Hij fluit vrolijk tijdens het rijden en we kunnen volledig op hem vertrouwen.

Onze waardevolle chauffeur Jaap en zijn co-piloot Karel hebben al snel hun onschatbare waarde bewezen. Samen hebben ze het parcours al verkend met Lyanda, twee weken eerder, wat een geruststellend gevoel geeft. Het eerste deel van de rit lijkt snel voorbij te zijn, maar ons aflossingsteam vertelt ons dat ze lang hebben moeten wachten. Rond 2 uur ’s nachts komen we aan bij een sporthal waar we ons kunnen opfrissen en even kunnen rusten. Ondanks mijn verwachtingen, val ik verrassend genoeg in slaap. Helaas worden we om 6 uur ruw gewekt uit onze slaap. Ons team is sneller dan verwacht en we moeten klaarstaan. Zodra het team arriveert, gaan we weer op weg voor de volgende 50 km. Ondanks wat protesterende benen is het rennen nog steeds geen straf, vooral omdat het nog steeds zomer is. We waren gisteren geen andere deelnemers tegengekomen en begonnen ons af te vragen of we wel op de juiste weg waren, maar nu komen we veel andere teams tegen. Sommige teams leggen het parcours fietsend of lopend af. Naarmate de temperatuur stijgt, wordt het zwaarder. Gelukkig hebben Jaap en Karel alles onder controle en werken ze als een goed geolied team. De een stuurt, terwijl de ander zorgt voor een snelle wissel door de deur open te houden. Martin ziet een rood KLG busje en kan niet meer weerstaan om het in te halen, en lukt dat ook nog eens. Vol euforie gaan we verder. Vanaf dit punt lopen de heren 1200 meter, soms zelfs 2000 meter, en de dames nemen 1000 meter voor hun rekening om het tempo erin te houden, en dat lukt goed. We houden dit vol totdat we de 50 km hebben voltooid.

Ons team laat de andere leden de laatste 50 km voor hun rekening nemen, inclusief Dokkum en terug. Het weer begint te veranderen en we weten dat zij waarschijnlijk nat zullen worden. Ondanks dat, valt het allemaal best mee, concluderen we terwijl we genieten van een kopje koffie. We gaan verder naar Leeuwarden, waar we inchecken bij het hotel. Rond 16:00 uur verzamelen we op het plein waar de finish is. Tot onze verrassing zien we ons team als eerste verschijnen. Samen steken we de finishlijn over en wachten op de andere teams. Zodra de stempelkaart is overhandigd, krijgen we van Esther het Elfstedenkruisje omgehangen, een bijzonder moment. Als iedereen binnen is, gaan we naar het hotel om op te frissen en ons klaar te maken voor het diner. Tijdens het diner bespreken we uitgebreid onze ervaringen en zijn we het er allemaal over eens dat het een zeer geslaagde missie was. Voordat ik het besef, sta ik alweer op het erf van Jan Sinnige.

Ultrateam AC TION wint de eerste Elfsteden Estafetteloop

Het artikel is op zondag 14 juni 2015 geplaatst door AC Tion

Op zaterdag 13 juni, om precies 0.00 uur, begint Ultrateam TION, bestaande uit 12 lopers van AC TION, aan een replica van de legendarische Elfstedentocht. Deze loop volgt grotendeels de waterwegen tussen de 11 Friese steden, waarbij de teams stempels moeten verzamelen in onder andere Stavoren, Hindeloopen, Franeker en Dokkum. Met 4 etappes van 63, 48, 59 en 47 kilometer eindigen we in het centrum van Leeuwarden, na een totale afstand van 217 kilometer. De eerste 3 etappes bestonden uit teams van 4 personen, waarvan 3 fietsers en 1 loper, met een roulatiesysteem. Wissels vonden plaats na afstanden van 500 tot 1000 meter, om het tempo hoog te houden.

Deze prachtige ervaring voerde ons door het donkere Friesland in de nacht, langs het zonnige IJsselmeer bij zonsopgang en in de regen en harde tegenwind langs de Dokkumer Ee, terwijl we sprintten naar de finish. Onderweg werden we bewonderd door de andere 49 teams vanwege ons grote snelheidsverschil. Sommige teams waren 6 uur eerder gestart dan wij en werden al vroeg in de ochtend door ons ingehaald. Om Leeuwarden georganiseerd binnen te kunnen komen en het centrum niet de hele dag te ontregelen, moesten we bij checkpoint 3 twee-en-een-half uur wachten voordat we opnieuw van start konden gaan. Voor de laatste 500 meter werden we uit de busjes gegooid door onze chauffeurs/begeleiders Lieneke en Wim, zodat we samen de finish op het centrumplein konden passeren.

We hebben de tocht in 13 uur, 10 minuten en 8 seconden voltooid, wat neerkomt op een gemiddelde snelheid van 16,5 kilometer per uur over de hele afstand. Wat een supergezellige groep en prachtige ervaring was het!!!